روز گذشته اطلاعیهای از طرف دبیرخانه ستاد تحول نظام سلامت درباره بسته ماندگاری پزشکان در طرح تحول در فضای مجازی منتشر شد. در این اطلاعیه آمده است:
«به اطلاع میرساند در راستای مدیریت بهینه منابع برنامه طرح تحول سلامت مقرر گردید:
 اجرای برنامه مقیمی در بیمارستانهای شهرهای «الف» مشمول پرداخت ثابت ماندگاری از تاریخ 1/4/1395 متوقف گردیده و خدمترسانی در این بیمارستانها در قالب بسته ماندگاری پزشکان در مناطق محروم و حضور تماموقت در شهرستان صورت میپذیرد.
 برای بیمارستانهای شهرهای (ب) با ضریب اشغال بیشتر از 50 درصد با استقرار فقط یک مجوز متخصص مقیم به عنوان مقیم بخش اورژانس (به ترتیب اولویت متخصص طب اورژانس، داخلی، جراحی عمومی، مطابق مصوبه 142448-15/4/89) از تاریخ 1/4/95 موافقت میشود. تداوم ارائه خدمات در سایر رشتههای تخصصی از محل پرداخت ثابت ماندگاری میباشد.
 اجرای برنامه مقیمی جهت پوششدهی رشتههای پوست، عفونی، جراحی کلیه و مجاری ادراری، چشمپزشکی، روانپزشکی، گوش و حلق و بینی، پزشکی قانونی مسمومیت و همچنین داخلی مغز و اعصاب (بهجز بیمارستانهای 724 پرمراجعه) در مواردی که قبلا به صورت خاص موافقت گردیده بود، از تاریخ 1/4/95 متوقف میگردد.»
 این اطلاعیه حاوی نکات قابل تاملی است که در فرصتهای پیشرو میشود آنها را مورد بررسی قرار داد و نظرات صاحبنظران و کارشناسان مختلف را جویا شد؛ اما در این یادداشت کوتاه صرفا دو نکته را یادآوری میکنم:
 نخست آنکه حدود 10 ماه پیش یعنی یازدهم شهریور سال گذشته گزارشی در روزنامه سپید به چاپ رسید با روتیتر «بستهای از طرح تحول که نتیجه عکس داد» که در آن گزارش به مشکلات یکی دیگر از بستههای طرح تحول سلامت که بدون کار کارشناسی عمیق و کافی به اجرا رسیده بود، اشاره شد. بخشی از انتقادات پزشکانی که در بیمارستانهای دولتی گرفتار قوانین مربوط به ماندگاری شده بودند بدون اینکه کسی آنها را با جزئیات مربوط به آن آشنا کند در آن گزارش آمده بود. این سوال همواره در اذهان وجود داشت که بر اساس چه ملاک و معیاری یک پزشک به عنوان مقیم انتخاب میشود و برای یک شب حضور در بیمارستان بیش از پانصدهزار تومان دریافت میکند و پزشک متخصص دیگری که اگر کارایی بیشتری نسبت به آن دیگری نداشته، وجودش اهمیت کمتری ندارد، به عنوان پزشک «آنکال» برگزیده میشود؟ اما پاسخی شنیده نشد. وارد مباحث مربوط به پزشکانی که عنوان پزشک مقیم بیمارستان را یدک میکشند و جای دیگری مشغول طبابت هستند و یا شب را در خانه خود گذراندهاند، نمیشوم و به همین اندازه بسنده میکنم.
 نکته دوم این است که تغییر بسته ماندگاری پزشکان در مناطق محروم هم مانند برخی بستهها و طرحهای دیگری همچون طرحهای مربوط به پرداختهای مالی (قاصدک و پلکانی و ...) در هنگام ابلاغ و اجرا از پختگی لازم برخوردار نبوده و به همین دلیل دائما تغییر میکنند و اگر به مسئولین محترم برنخورد، باید گفت تصمیماتی خلقالساعه و عجولانه هستند؛ البته گمان نمیکنم بر کسی پوشیده باشد که با اینطور تصمیمگیریها، اداره نظام سلامت راه به جایی نخواهد برد و طرح تحول سلامت هم شاید در نهایت شبیه بسیاری از طرحهای پرسروصدا اما در نهایت متوقف شده پیشین شود.