داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی به اشکال مختلف بر دستگاه قلبی-عروقی تاثیرگذارند. آنها میتوانند با فعالیت ضدانعقادی آسپیرین تداخل داشته باشند، نارسایی قلبی را تشدید کنند، فشارخون را افزایش دهند و خطر ابتلا به بیماریهای قلبی-عروقی را افزایش دهند.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی باعث نارسایی قلبی نمیشوند، اما ممکن است نارسایی قلبی از پیش موجود را بدتر کنند. عمل داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی در مهار ساخت پروستاگلاندینها ممکن است باعث کاهش جریان خون کلیوی و احتباس آب و نمک شود. این افزایش حجم مایع، باعث کاهش اثرات دیورتیکهای مورد استفاده در نارسایی قلبی میشود. همچنین، انقباض عروق سیستمیک ممکن است رخ دهد که باز هم وضعیت نارسایی قلبی را وخیمتر میکند.
بهطور خلاصه داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی قدیمی و مهارکنندههای سیکلواکسیژناز-2 ممکن است خطر بروز عوارض جانبی را در بیماران با سابقه یا در معرض خطر بیماریهای قلبی-عروقی افزایش دهند. شواهد بیشتر به ضرر مهارکنندههای سیکلواکسیژناز است.
منبع: US.Pharmacist