سپید: مصرف موضعی ویتامین c روی پوست، میتواند سطح این ویتامین را به میزان قابلتوجهی افزایش دهد و با عوارض اشعه فرابنفش نوع بی روی پوست که از علایم آن آفتابسوختگی و قرمزی پوست است، مقابله نماید.
 این محافظت توسط ویتامین c، یک محافظت بیولوژیکی و به دلیل خواص احیاکنندگی ویتامین c میباشد. جالب است بدانید که اشعه فرابنفش خورشید موجب تخلیه ویتامین c پوست شده و این مسئله موجب میشود که پوست در معرض خطر آسیب ناشی از نورخورشید قرار بگیرد. همچنین ویتامینc قادر است پوست را نسبت به اشعه فرابنفش نوع آ نیز مقاومتر نماید.
 یکی از راههای نگهداری سطوح کافی ویتامینc در پوست، مصرف اشکال محلول در چربی ویتامینc است. این فرم به راحتی میتواند وارد غشای سلولی شود. برای رسیدن به این هدف، ویتامینc را با اسید پالمیتیک که یک اسیدچرب اشباع شده است، ترکیب میکنند و یک استر ویتامینc حاصل میشود که در برخی کرمهای ویتامینc به کار میرود. این کرم دارای خواص بیولوژیکی شبیه به ویتامینc معمولی است و تحریک تولید کلاژن را تحریک میکند.استفاده از این ترکیب به شکل خوراکی فایدهای ندارد و نسبت به ویتامینc معمولی نیز گرانتر تمام میشود اما مصرف موضعی این ترکیبات موجب میشود که به راحتی بتواند وارد غشاهای سلولی شده و پایداری خود را در داخل سلول حفظ نماید.
 در مطالعات انجام شده مشخص گردیده است که مصرف ویتامینc موضعی (مانند تتراهگزیل دسیل آسکوربات) موجب کاهش و آهسته شدن پیری ناشی از نور آفتاب که علایمی مانند چین و چروک پوست و لکههای پوستی دارد میشود. همچنین این ماده موجب تولید کلاژن جدید نیز در پوست میشود.