دومین شماره نشریه دارویی سازمان جهانی بهداشت در سال 2016 منتشر شد. در این خبرنامه اطلاعات و هشدارهای زیادی در مورد داروها و احتیاطهای لازم در تجویز آنها آمده که در این مجال اندک، نگاهی داریم به مهمترین آنها.
مهارکنندههای ناقل همزمان سدیم و گلوکز -2 (SGLT2) و خطر کتواسیدوز دیابتیک
 آژانس پزشکی اتحادیه اروپا توصیههای خود را برای به حداقل رساندن خطر کتواسیدوز دیابتیک با تجویز مهارکنندههای ناقل همزمان سدیم و گلوکز -2 (SGLT2) منتشر کرد.
 مهارکنندههای SGLT2 داروهایی هستند که برای درمان دیابت نوع 2 استفاده میشوند. آنها پروتئینی را در کلیهها به نام SGLT2 بلوک میکنند که گلوکز را از ادرار دوباره جذب کرده و وارد جریان خون میکند. این عمل باعث میشود گلوکز بیشتری از ادرار برداشته شود و به این ترتیب سطح گلوکز خون کاهش مییابد. در حال حاضر 3 مهارکننده SGLT2 در اتحادیه اروپا مجوز بازاریابی دارند (کاناگلیفلوزین canagliflozin، داپاگلیفلوزین dapagliflozi- و امپاگلیفلوزین empagliflozin).
 کتواسیدوز دیابتیک یک عارضه جدی دیابت است که میتواند تهدیدکننده حیات باشد. اگر مشکوک به این وضعیت بوده یا وجود آن ثابت شده باشد، درمان باید فورا متوقف شده و تا زمانی که دلیل دیگری برای بروز آن شناسایی و برطرف نشود، مصرف آنها آغاز نشود.
پزشکان باید هشدارهای لازم را در این زمینه به بیماران داده و آنها را از نزدیک پایش کنند. عوامل خطری که ممکن است احتمال بروز آن را بیشتر کند، عبارتند از
 1) ذخیره اندک سلولهای ترشح کننده انسولین
  2)شرایطی که دریافت مواد غذایی را کاهش داده یا منجر به دهیدراتاسیون شدید میشود
 3)کاهش ناگهانی در انسولین یا افزایش در میزان نیاز به آن به دلایلی مانند بیماری، جراحی یا سوء مصرف الکل.
 همچنین توصیه شده درمان با مهارکنندههای SGLT2 در بیماران بستری در بیمارستان یا کسانی که جراحیهای ماژور دارند یا مبتلا به بیماری شدید هستند، متوقف شود.
 البته هنوز مزایای تجویز مهارکنندههای SGLT2 بر خطرات آن در درمان دیابت نوع 2 برتری دارد. لازم به یادآوری است که این دسته از داروها نباید برای درمان دیابت نوع 1 تجویز شوند و در مواردی، بروز کتواسیدوز دیابتیک با مصرف بدون تجویز پزشک رخ داده است.
ازومپرازول منیزیوم هیدرات و خطر رابدومیولیز
 مقامات بهداشتی ژاپن هشدار میدهند باید در مورد بروز خطر رابدومیولیز به عنوان یک واکنش جانبی قابل توجه از نظر بالینی هنگام تجویز ازومپرازول منیزیوم هیدرات (نکسیوم) به بیماران اطلاعات لازم ارایه شود.
 ازومپرازول منیزیوم هیدرات برای درمان زخمهای معده، دئودنوم و آناستوموتیک، رفلاکس ازوفاژیت و سندرم زولینگر الیسون تجویز میشود. همچنین برای ساپرس کردن عود زخمهای گاستریک یا دئودنوم، در زمان مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا دوز کم آسپیرین نیز اندیکاسیون دارد. علاوه براین، به منظور ریشهکنی هلیکوباکتر پیلوری در ترکیب با آنتیبیوتیکها هم استفاده میشود.
 مقامات بهداشتی ژاپن گزارش کردهاند که مواردی از رابدومیولیز در بیماران درمان شده با ازومپرازول دیده شده است. بنابراین، باید به بیماران اطلاعات و هشدارهای لازم داده شود و اگر علایمی مانند میالژی، احساس ضعف، افزایش سطح کراتینین کیناز یا افزایش میوگلوبین در خون و ادرار مشاهده شد، مصرف دارو قطع شده و درمانهای مناسب انجام شوند.