برنامه هر ترم همین است، آخر ترم و نزدیک امتحانها که میشود به خودتان قول میدهید تا مبارزه با این غول بیشاخ و دم را برای شب آخر نگذارید، اما نمیشود که نمیشود. انگار طلسمی است که هر ترم گریبان شما را میگیرد. راه چاره شما چیست؟ دستکم در مبارزه نفسگیر، حواستان را با اتفاقهای جانبی پرت نکنید.
بهتر است پیش از آنکه اطرافیان شروع به برنامهریزی درسی برای شما کنند، خودتان دست به کار شوید. خودتان با توجه به برنامه امتحانیتان، ساعتها و درسها را برنامهریزی کنید و اتفاقا بهتر است آن را برای شب امتحان نگذارید. گاهی اوقات افراد فکر میکنند بهتر است درسخواندن را برای شب آخر بگذارند تا از حافظه کوتاه مدت استفاده کنند. اما در واقعیت همان یک یا دو روز فاصله نیز اجازه میدهد تا موارد درسی به خوبی در ذهن باقی بمانند. پس دست به کار شوید و برنامهریزی کنید.
زمانی که اطرافیان، مثل والدین یا همکلاسیها شروع به برنامهریزی درسی برای شما میکنند، نه فقط ممکن است عادتهای شما را نادیده بگیرند، بلکه باعث ایجاد نوعی لجبازی در ذهن شما میشود و حواستان را از اصل موضوع که درس خواندن برای امتحان است پرت میکنند، اما به همان اندازه که این افراد میتوانند شما را به راه خطا ببرند، شما میتوانید از حضور آنها استفاده کنید. از آنها بخواهید از شما درس بپرسند، از آنها بخواهید شما را در هنگام درس خواندن همراهی کنند، یا آنکه حواسشان به غذا خوردن و خواب شما باشد. در همین هنگام مراقب باشید تا با جملههای منفیشان به شما آسیب نزنند. چه کسی خوشش میآید در استرس سهمگین امتحانات، کسی هم باشد که مدام به او یادآوری کند که «باز هم درس خواندنت را انداختی شبهای آخر؟»
منبع: WebMD