سپید: شاید شما هم با این سناریو آشنا باشید: جمعی از دوستان گرد هم میآیند و بهطور اتفاقی یکی درباره روانشناسی مثبت صحبت میکند، همه افراد حاضر در گردهمایی اظهارنظر میکنند و خوشحالی موجود در این روش را به سخره میگیرند. ما در روانشناسی مثبت با چنین چالشی روبهرو هستیم؛ بسیاری براین باورند که وقتی از روانشناسی مثبت صحبت میکنیم، فقط لبخند میزنیم و تنها کار ما غوطهور شدن در شادی و خوشبینی است. برخی حتی به آن به شکل نوعی استبداد شادی فکر میکنند، جایی که خوشی، تنها روش پذیرفتهشده احساسی است. ما در واقعیت میدانیم که روانشناسی مثبت با تمام جنبههای زندگی سروکار دارد. زندگی ما پازل زیبایی از تمامی این قطعات به شمار میرود که از شمار بالایی از وجوه احساسی، شناختی و رفتاری تشکیلشده و همگی بخشی از روانشناسی مثبتگرا هستند. ما این پازل را بهعنوان بخشی از «روانشناسی مثبتگرای موج دوم» موردبحث قرار میدهیم؛ اما هنوز درگیر مواجهه با این واکنش بد هستیم و اینکه افراد را با این واقعیت روبهرو کنیم که روانشناسی مثبت میخواهد چه چیزی را بیان کند. تمام تلاشهای ما به این نتیجه ساده رسیده است: ما بین تجربه و نتایج حاصل از آن تمایز قائل میشویم.
 هدف ما این است که نتایجی که به دست میآوریم همیشه مثبت باشد و این معنای «مثبت» بودن در روانشناسی مثبتگراست. ما بهطور دائم در حال نبرد برای بالا بردن سطح شادی، امید و سایر وجوه خرسندی هستیم، حتی اگر تجربیات ما به سمت گرفتن نتایج مثبت از رویدادهای دشوار و چالشی باشد. به این معنا کارزار وجود «منفی» همانجایی است که روانشناسی مثبتگرا را به خود جلب میکند. روانشناسی مثبتگرا نباید ما را به نفی تجربیاتمان وادارد، بلکه در مقابل، ما را وامیدارد آنها را بپذیریم. هرچه احساس و افکار شما دشوارتر باشد که بیشتر و بهتر از شما فردی قویتر و زیباتر میسازد. وظیفه ما در روانشناسی مثبتگرا مجهز کردن افراد به چنین دانش نظری و ابزارهای عملی برای شروع این سفر است.
 * دکتر اتای ایوزان، روانشناس مثبتگرا و راهبر برنامه MAPP در دانشگاه ایست لندن است. کارهای او بر روانشناسی مثبتگرا، ذهنآگاهی و معنویت متمرکزشده است