کاردیوورژن فرایندی دردناک و تجربهای ترسناک برای بیمار است. در تمام موارد کاردیوورژن انتخابی بیماران، توصیه به آرامبخشی و بیدرد کردن بیمار قبل از انجام کاردیوورژن میشود. در موارد کاردیوورژن اورژانس در بیماران هوشیار، در صورتی که امکان تعبیه مسیر وریدی به سرعت باشد و شرایط بیمار اجازه تاخیر کوتاهمدت را در کاردیوورژن بدهد، میتوان از آرامبخشی بهره برد. اما در تمام مواردی که تجویز آرامبخش یا ضددرد موجب تاخیر قابل توجه در کاردیوورژن میشود یا خطرات بالقوه زیادی دارد (مثلا افت فشار شدید وجود دارد) تجویز آرامبخش و ضددرد ممنوع است و باید کاردیوورژن بدون فوت وقت انجام شود.
جهت آرامبخشی و بیدردی بیمار قبل از کاردیوورژن، بسته به شرایط ممکن است از رژیمهای مختلفی استفاده شود. یک ترکیب پیشنهادی ممکن است فنتانیل μg/kg 3- 1 همراه با میدازولام mg 5- 1 باشد. دقت شود که هر دو داروی ذکر شده میتوانند عملکرد قلبی ـ عروقی را بدتر کنند و در بیماران ناپایدار باید با احتیاط استفاده شوند.
کاردیوورژن در برابر دفیبریلاسیون
هم در کاردیوورژن و هم در دفیبریلاسیون انرژی الکتریکی از خارج به قلب وارد میشود. در دفیبریلاسیون زمان تخلیه انرژی بدون توجه به زمان فعالیت الکتریکی قلب است. در کاردیوورژن زمان تخلیه انرژی همزمان با کمپلکس QRS است. هدف از این همزمانی تخلیه انرژی با کمپلکس QRS، پرهیز از تخلیه انرژی در زمان تحریکناپذیری نسبی عضله قلب است که ممکن است ریتم بیمار به فیبریلاسیون بطنی تغییر یابد.
دستگاه دفیبریلاتور جهت انجام کاردیوورژن زمان بیشتری صرف میکند (تا ترتیب کمپلکسها را بیابد)، همچنین انجام کاردیوورژن در ریتمهای پهن نامنظم (به دلیل عدم توانایی دستگاه در پیشبینی کمپلکسها) ممکن نیست. بنابراین در بیماران دچار ایست قلبی که قصد ایجاد کمترین وقفه را در ماساژ سینه داریم و همچنین در بیماران دچار تاکیآریتمی نبضدار نامنظم با کمپلکس پهن ـ به دلیل عدم امکان کاردیوورژن ـ از دفیبریلاسیون بهره میگیریم.
انرژی دفیبریلاسیون بزرگسالان در دستگاههای بایفازیک J 200- 120 بسته به نوع دستگاه و در دستگاههای منوفازیک J 360 است. انرژی کاردیوورژن بسته به نوع تاکیآریتمی توسط پزشک انتخاب میشود.