ویتامین E: ویتامین E یک ماده مغذی آنتیاکسیدان است و آنتیاکسیدان عمدهای است که در پوست انسان یافت میشود.
ادعا: رادیکالهای آزاد را خنثی میکند و ظاهری هموار، شاداب و تروتازه به پوست میدهد.
حقایق: بررسیهای حیوانی نشان میدهند که ویتامین E موضعی ممکن است چین و چروک را کاهش دهد. معدودی از بررسیهای انسانی نیز نشان دادهاند که این ترکیب باعث کاهش ناهمواری پوست، طول خطهای صورت و عمق چین و چروکها میشود. اثرات جانبی استفاده موضعی از ویتامین ممکن است شامل تورم، قرمزی و خارش پوست (درماتیت تماسی) باشد. توکوفرولها و توکوفرول استات شایعترین اشکال ویتامین E هستند که در مواد آرایشی یافت میشوند، اما این ترکیبات ممکن است چندان جذب پوست نشوند. پژوهش بیشتری لازم است تا معلوم شود که آیا ویتامین E به خودی خود یا در ترکیب با سایر آنتیاکسیدانها در کاهش چین و چروکهای پوست موثر است یا نه.
مواد احتمالا بیاثر
کلاژن: کلاژن یک پروتئین رشتهای بزرگ است که باعث کشسانی و انعطافپذیری پوست میشود. میزان کلاژن پوست با افزایش سن کاهش مییابد و این کاهش باعث چین خوردن و آویزان شدن پوست میشود.
ادعا: به پوست قوام میدهد و میزان بروز خطوط پوستی را به حداقل میرساند.
حقایق: بسیاری از کرمهای حاوی کلاژن به عنوان تغذیهکننده پوست و بازگرداندن نشانههای پیری تبلیغ میشوند.
اما کلاژن از طریق پوست جذب نمیشود و این کرمها هم تولید کلاژن را افزایش نمیدهند. کاربرد کرم کلاژن ممکن است حسی از قوام پیدا کردن پوست را به مصرف کننده بدهد، اما احتمالا این حس ناشی از افزایش آب پوست است که هر کرم مرطوبکنندهای میتواند آن را انجام دهد.
تبلیغات دروغین ممنوع
سازمان غذا و داروی آمریکا این کرمها و لوسیونها را جزء مواد آرایشی ردهبندی میکند که به معنای بیارزش بودنشان از لحاظ پزشکی است. بنابراین نظارت این سازمان بر این محصولات نسبت به داروها که «فراوردههایی برای علاج، درمان، تسکین علائم بیماری یا پیشگیری از آن هستند یا بر ساختار یا کارکرد بدن انسان اثر میگذارند»، تحت نظارت آسانگیرانهتری هستند، اما سازمان غذا و دارو در مواردی که تبلیغات مواد آرایشی را به عنوان دارو تصویر کند، دخالت میکند. برای مثال سازمان غذا و دارو به یک تولیدکننده دستور داد که تبلیغ کرمش با عنوان «ثابت شده است که تا ۷۰ درصد عمق چروکها را کاهش میدهد» را متوقف کند.
سازمان غذا و دارو همچنین هنگامی که مواد آرایشی حاوی اجزایی هستند که ممکن است بالقوه خطراتی برای سلامت مصرفکنندگان داشته باشند، دخالت میکند.
برای مثال، این سازمان در سال ۲۰۰۲ به تولیدکنندگان فراوردههای حاوی هیدروکسی اسیدها دستور داد که برچسب هشداری روی آنها بزنند که اعلام کند این اسیدها ممکن است خطر آفتابسوختگی را افزایش دهند.
بنابراین از آنجایی که سازمان غذا و دارو بر تاثیربخشی فراوردههای آرایشی نظارتی ندارد، تضمینی وجود ندارد که هیچکدام از این فراوردههای بینسخه، چروکهای پوست را کم کنند یا حتی حاوی اجزای تبلیغشدهشان باشند.
ادامه دارد...