نتایج یک کارآزمایی کوچک و جدید به روشنی از تجویز دوزهای بالای مکملهای ویتامین D در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که با کمبود این ویتامین دست و پنجه نرم میکنند، دفاع نمیکند. به بیان دیگر، بیماران دریافت کننده دوزهای بالای مکملهای ویتامین D در مقایسه با مصرف کنندگان پلاسبو، شاهد تغییر و بهبودی در طی مسافت 6 دقیقهای در پایان درمان یک ساله نبودند. البته بیماران در گروه درمانی با ویتامین D افزایشی در کسر جهشی بطن چپ خود و بازسازی برگشت داده شده قلبی داشتند، در حالی که هیچ عارضه جانبی هم پیدا نکردند. محققان بریتانیایی این یافتهها را که از مطالعه VINDICATE به دست آمده، مطرح کردند. این یافتهها نشان داده که درمان با دوزهای بالای ویتامین D (4000 واحد بینالمللی در روز) ایمن هستند و منجر به ریمودلینگ قلبی میشود که همگان انتظار دارند با ارتقای پیشآگهی بیمار همراه باشد. حقیقت آن است که مکمل ویتامین D ریمودلینگ قلبی را برگشتپذیر میکند و بتابلاکرها، مهارکنندههای ACE، و درمان ریسینکرونیزاسیون قلبی یا CRT همواره نشان دادهاند که ارتباط نزدیکی میان ریمودلینگ برگشت داده شده و پیامدهای مفید آن وجود دارد. بنابراین، در مجموع نتایج پیشنهاد میکنند که مکملهای ویتامین D پیامدها را ارتقا میدهند.
بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی که ثانویه به اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ است، اغلب با سطوح کم ویتامین D مواجه هستند و همین امر پروگنوز آنها را بدتر میکند. در این مطالعه، محققان در طول یک دوره 12 ماهه، 53 بیمار مبتلا به بیماری سیستولیک بطن چپ و علایم نارسایی قلبی را که همزمان کمبود ویتامین D هم داشتند، بررسی کردند. نتایج نشان داد درمان با 100 میکروگرم ویتامین D در روز بهطور موثر و سریعی کمبود ویتامین را جبران کرده و حجم و ابعاد بطن چپ را ارتقا میدهند، بدون آنکه اثرات جانبی خاصی برای بیمار بر جای بگذارند.