اختلال نقص توجه / بیشفعالی یا ADHD، روند رو به رشدی دارد. استفن هینشو و کاترین الیسون، نویسندگان کتابی که اخیرا منتشر شده، با نام: «نقص توجه / بیشفعالی: آنچه هرکس باید بداند»، تائید میکنند که بزرگسالان و خصوصا زنانی که به کلینیکها مراجعه میکنند، بخش به سرعت در حال رشدی را از جمعیتی تشکیل میدهند که با تشخیص این اختلال مواجه شده و تحت درمان با داروهای محرک قرار میگیرند.
استفن هینشو که پروفسور دانشگاه کالیفرنیا و برکلی و یک متخصص بینالمللی در زمینه ADHD است، میگوید: «اختلال نقص توجه / بیشفعالی فقط مختص کودکان نیست و امروزه افراد بزرگسال فراوانی در این زمینه کمک میگیرند که سالهاست به درمان نیاز داشتهاند.»
الیسون، خبرنگار برنده جایزه پولیتزر، متذکر میشود: «در حقیقت، نیمی از کودکانی که مبتلا به ADHD تشخیص داده میشوند، تا زمان بزرگسالی هم با علایم خود دست و پنجه نرم میکنند و در زندگی خود دچار اختلال هستند. بزرگسالان مبتلا به ADHD با اختلالات همراه شایعی مانند اضطراب، افسردگی، سوءمصرف مواد، رفتارهای ضداجتماعی، و اعتیاد به قمار یا اینترنت نیز روبرو هستند. با توجه به خطر مشکلاتی که در روابط صمیمی آنها ایجاد میشود، روابط اجتماعی آنها رو به افول میگذارد. بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر احتمال دارد که سابقه تلختری در شکستهای آکادمیک و حرفهای خود داشته باشند.
علاوه براین، محققان دریافتند بزرگسالانی که با تشخیص ADHD روبرو هستند، تا 14 درصد کمتر از افراد سالم، شغلی پیدا میکنند. آنها همچنین در مقایسه با افرادی که همردیف کاریشان هستند، درآمدی بهطور متوسط 33 درصد کمتر و 15 درصد کمتر از کمکهای دولتی بهرهمند میشوند. آخر خط این است که بزرگسالان مبتلا به ADHD، نهتنها واقعی هستند، بلکه عواقب مخرب بالقوهای هم انتظار آنها را میکشد.
این دو نویسنده، تاکید میکنند که اخیرا افزایش سریعی در تجویز داروهایی داشتهایم که برای بزرگسالان مبتلا به ADHD استفاده میشوند. یکی از بزرگترین موارد تعجببرانگیز، آن است که زنان در سنین فرزندآوری، گروه به سرعت در حال رشدی را در زمینه مصرف داروهای ADHD تشکیل دادهاند. از سال 2002 تا 2010، تعداد تجویز سالانه فرمهای ژنریک و برند داروی Adderall، میان زنان بالای 26 سال آمریکایی، رشد بیسابقهای داشته و از 800 هزار به حدود 4/5 میلیون مورد رسیده است.