براساس آخرین یافتههای دانشمندان آمریکایی از دانشگاه سانفرانسیسکوی جنوبی، درک تازه از زیرگروههای مختلف آسم در بیماران مبتلا به آسم آلرژیک شدید ممکن است راه ابداع و ارتقای درمانهای بیولوژیک را هموار کند تا با اثربخشی بیشتری، پاسخهای التهابی خاص را که در هر فردی بهطور جداگانه رخ میدهند، مهار کند.
هرچند اکثر بیماران مبتلا به آسم میتوانند وضعیت خود را با درمانهای استنشاقی مدیریت کنند، تقریبا 10 درصد از بیماران به درمان استروئیدهای استنشاقی مقاوم هستند و به مراقبتهای ویژهای نیاز دارند. این بیماران، همان گروه هدف درمانهای بیولوژیک جدید هستند. درمانهای جدید هزینه بالاتری دارند، اما بیمارانی را درمان میکنند که به هزینههای بالای مراقبت نیاز دارند.
در حال حاضر، تنها درمان بیولوژیکی تایید شده برای آسم، اومالیزوماب (omalizumab)، با نام تجاری Xolair و ساخت 2 شرکت دارویی Genentech/Novartis است. این دارو، درواقع، آنتیبادی انسانی به ایمونوگلوبولین E است.
Genentech و دیگر کمپانیها مشغول ارتقای نسل دوم داروهای بیولوژیکی برای درمان آسم هستند که راههای التهابی خاص را هدف قرار میدهند. البته هنوز این داروها برای درمان بیماران بهطور وسیع مورد استفاده قرار نگرفتهاند، اما در کارآزماییهای بالینی، زیرگروههایی از بیماران دیده شدهاند که از این داروها نفع برده و زیرگروه دیگری، هیچگونه منفعتی از آنها نبردهاند. ما باید دقیقا بفهمیم که چرا بین بیماران مختلف، این تفاوتها وجود دارد.
Medscape
ریتالین و خطر بروز پریاپیسم
سازمان بهداشت کانادا اعلام کرد اطلاعات دارویی مربوط به محصولات متیلفنیدیت که تحت نامهای تجاری بیفنتین (Biphentin)، کنسرتا (Concerta) و ریتالین به فروش میرسند، باید بهروز رسانی شده و خطر بروز پریاپیسم هم به آنها اضافه شود.
محصولات متیلفنیدیت برای درمان اختلال نقص توجه ـ بیشفعالی در بزرگسالان و کودکان 6 سال به بالا تجویز میشوند. پریاپیسم نیز وضعیتی نادر اما عارضه جانبی جدی است که به درمان فوری نیاز دارد تا از اثرات احتمالی طولانیمدت آن روی پنیس جلوگیری شود. سازمان غذا و داروی آمریکا نیز در این زمینه هشدارهای لازم را داده است و از بیماران و پزشکان خواسته تا در این مورد کاملا آگاه باشند. تاکنون یک گزارش از بروز پریاپیسم به دنبال مصرف محصولات متیلفنیدیت منتشر شده و موارد کمی نیز از بروز این عارضه در کل دنیا دیده شده است. در نزدیک به نیمی از این بیماران، به احتمال زیاد، محصولات متیلفنیدیت مسبب بروز این عارضه بودهاند.
اغلب بروز پریاپیسم در طول درمان با محصولات متیلفنیدیت، پس از افزایش دوز دارو یا توقف مصرف دارو، حتی برای مدت کوتاهی، دیده شده است.
Medscape