درمان بسته به این است که شدت بیماری به چه اندازه است و سن کودک چقدر است. درمان اکثر کودکان با استفاده از روشهای غیرجراحی موفقیتآمیز است. درمان معمولا به صورت گچگیری کل اندام تحتانی است و سپس پزشک هر 2-1 هفته گچ را عوض کرده و زاویه زانو را به حالت طبیعی نزدیکتر میکند. بعد از اینکه زاویه مفصل زانو به 90 درجه رسید، گچ 4-2 هفته دیگر هم میماند و سپس بیمار باید بهمدت 6-4 هفته از بریس زانو استفاده کند و بعد از آن بهمدت 6-4 هفته دیگر هم از بریس فقط در شب استفاده میکند. در تعدادی از بیماران ممکن است با درمانهای ذکر شده بعد از گذشت سه ماه از شروع درمان، زانو بیش از 30 درجه خم نشود که در این موارد در سن 6-4 ماهگی زانوی بچه تحت عمل جراحی قرار میگیرد. در این جراحی طول تاندون چهارسر افزایش داده شده و بافتهای سفت شده در جلوی کپسول مفصل زانو آزاد میشوند، تاندون همسترینگ که به جلو آمده، به پشت زانو برگردانده شده و رباطهای جانبی آزاد میشوند تا حرکت بهتری داشته باشند. اکثر کودکان مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل زانو با درمان خوب میشوند. گاهی اوقات ممکن است بعد از درمان به علت ضعیف بودن رباطهای اطراف زانو، مفصل قدری ناپایدار باشد ولی این ناپایداری معمولا مشکلی برای کودک بهوجود نخواهد آورد و وی میتواند به خوبی در فعالیتهای ورزشی شرکت کند.