دادههای جدید محققان حاکی از آن است که سوماتریپتان در درمان حملات میگرنی همراه با اورا، در مقایسه با مواردی که با اورا همراه نیست، کمتر موثر است.
این یافتهها که از آنالیز نتایج کارآزماییهای بالینی قبلی گرفته شده، بهوسیله پژوهشگران دانمارکی ارایه شدند. محقق ارشد این مطالعه میگوید: «نکته مهم این مطالعه، حملات میگرنی همراه با اورا در مقایسه با حملات بدون اورا است که پاسخهای متفاوتی به درمانهای حاد میدهند.
در بررسیهای انجام شده، به این نتیجه رسیدیم که تجویز تریپتانها در حضور اورا اثربخشی کمتری دارند. علت این امر، شاید این باشد که حملات همراه با اورا، بهطور گستردهتری واقعی، اگرچه با درجه کمتر رخ میدهند. البته نباید تصور کنیم که نتایج این مطالعه، جایگاه تریپتانها را به عنوان درمان خط اول میگرن در بیماران با اورا متزلزل میکند. این مطالعه تنها پیشنهاد میکند که باید درک بیشتری از تفاوت پاسخ به درمان بیماران مبتلا به میگرن با اورا یا بدون اورا داشته باشیم و شاید یک قدم مهم در درمان فردی بیماران مبتلا به میگرن حاد باشد. اما این نتایج یافتههای قبلی را که حاکی از تاثیر سوماتریپتان در درمان میگرن حاد است، رد نمیکند. دستورالعملهای کنونی در مورد این دارو همچنان باارزش هستند.»
یکی دیگر از محققان در این زمینه معتقد است: «من فکر میکنم این تفاوت قابل توجه است، اما برای تغییر کار بالین و اینکه در ابتدا چه دارویی آغاز شود، هنوز کافی نیستند.»
دکتر هنسن و همکاران در این مطالعه، دادهای به دست آمده را از پایگاه دادهای Sumatriptan/Naratripta- Aggregated Patienبررسی کردند. در این پایگاه ارزشمند، 21 کارآزمایی بالینی دو سو کور و تصادفی شده در بیماران مبتلا به میگرن با یا بدون اورا وجود داشت. وضعیت بیماران پس از تجویز دارو که تا دو ساعت بدون درد بودند، نیز ارزیابی شده بود. در مجموع، 2568 بیمار بهطور تصادفی دریافت کننده 100 میلیگرم سوماتریپتان و 1146 نفر نیز گیرنده پلاسبو شناخته شدند. اورا در 1199 حمله میگرنی (847 بیمار گروه دارو و 352 بیمار گروه پلاسبو) دیده شد، در حالی که 2515 بیمار بدون اورا بودند (1721 بیمار گروه دارو و 794 بیمار گروه پلاسبو).
در مقایسه با پلاسبو، منفعت درمانی سوماتریپتان برای بیماران بدون اورا 23 درصد و برای بیماران با اورا 16 درصد بود. منفعت درمانی دیهیدرو ارگوتامین برای بیماران با اورا 2/17 درصد و بدن اورا، 20 درصد گزارش شد.
البته دلیل این اثر اختلافی مشخص نیست، اما محقق ارشد این مطالعه معتقد است یک دلیل آن میتواند این باشد که حملات میگرنی که شامل علایم کورتیکال هستند، ممکن است باعث بروز اختلالات منتشرتر یا شدیدتر در فیزیولوژی مغز شوند که همین امر، درمان آنها را مشکلتر میکند. از سوی دیگر، حملات میگرنی با اورا ممکن است مکانیسمهای متفاوتی را در مغز درگیر کند که نتیجه آنها، پاسخهای متفاوت به درمان است.
نتیجه کلی این مطالعه آن است که اگر بیمار مبتلا به میگرن با اورایی دارید که به خوبی به درمان با تریپتانها پاسخ نمیدهد، شاید لازم باشد روش تجویز دارو را تغییر داده یا کلا بیمار را روی درمان با دیهیدرو ارگوتامین قرار دهید.
Medscape