یافتههای حاصل از یک مطالعه جدید نشان داده که شیمیدرمانی ممکن است کیفیت زندگی برخی از بیماران سرطانی را که در فاز نهایی بیماری هستند، بدتر کند. دکتر هولی پریگرسون، نویسنده این مقاله از دانشکده پزشکی ویل در شهر نیویورک میگوید: «انکولوژیستها معتقدند که تجویز شیمیدرمانی برای بیماران در آستانه مرگ هیچ ضرری ندارد. اما مطالعه ما نشان داده است که آسیبهای حاصل از شیمیدرمانی در مراحل پیشرفته بیماری، به مراتب از فواید احتمالی آن بیشتر است.»
در این تحقیق بیش از 300 بیمار مبتلا به بدخیمی پیشرفته که انتظار زنده ماندن آنها فقط 4 ماه بود شرکت داشتند. متوسط سنی این بیماران 59 سال بود. در حدود نیمی از این بیماران در زمان شروع مطالعه در حال دریافت شیمیدرمانی حمایتی بودند. شیمیدرمانی حمایتی(Palliative chemotherapy) معمولا به بیمارانی داده میشود که انتظار زنده ماندنشان کمتر از 6 ماه است. این شیمیدرمانی حمایتی با هدف بهبود علایم آزاردهنده بیماری و نیز افزایش شانس بقای بیمار تجویز میشود. اما جالب آن بود که در مورد بیماران مذکور، پس از شروع شیمیدرمانی حمایتی، روز به روز از توانایی بیماران در انجام فعالیتهای روزمرهشان کاسته شد. مطالعه همچنین نشان داد که در افرادی که در ابتدای مطالعه به سختی از عهده انجام فعالیتهای شخصیشان بر میآمدند، شیمیدرمانی هیچ کمکی به بهبود کیفیت زندگی آنان نکرد. دکتر هولی پریگرسون و همکارانش نوشته اند که در دستورالعملهای انجمن انکولوژی بالینی آمریکا، باید در مورد شیمیدرمانی در بیماران در مرحله نهایی سرطان و با متاستازهای پیشرفته تجدیدنظر شود.
PRNewswire