نتایج یک مطالعه گذشتهنگر حاکی از آن است که تجویز استاتینها با کاهش 40 درصدی در میزان نارسایی کبدی و مرگ در بیماران مبتلا به سیروز جبران شده ناشی از هپاتیت C همراه است. این در حالی است که تجویز این دسته از داروها، به دلیل نگرانی در مورد احتمال بروز سمیت کبدی، در بیماران مبتلا به بیماری کبدی اغلب با محدودیت همراه است.
به هرحال، این مطالعه پیشنهاد میکند که استاتینها برای بیماران مبتلا به بیماری کبدی، کمتر از آنچه قبلا تصور میشد، خطرناک است. در بیماران مبتلا سیروز جبران شده مرتبط با هپاتیت C، تجویز استاتین بهطور قابل توجه و معنیداری بروز نارسایی کبدی را کاهش داده و بقای بیماران را در مقایسه با عدم تجویز آن، بهبود میبخشد. البته تا زمانی که کارآزماییهای بالینی کنترل شده و تصادفی شده، این نتایج را تایید نکنند، نمیتوان استاتینها را بهطور گسترده برای این منظور تجویز کرد و اگر این بیماران، به دلایل دیگری نیاز به درمان با استاتین دارند، نباید از تجویز آنها اجتناب کرد.
مطالعههای قبلی حیوانی و نیز یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده هم نشان دادهاند که استاتینها بقای بیماران مبتلا به سیروز و خونریزی قبلی واریسی را طولانیتر میکند.
نتایج این مطالعه، در حال حاضر، این نکته کلیدی را بیان میکند که تجویز استاتینها در این بیماران ایمن است و شاید هم به دلیل کاهش خطر نارسایی باشد. بنابراین، فعلا تنها کاربرد بالینی آن، این است که نباید بیماران مبتلا به سیروز ناشی از هپاتیت C را از درمان با استاتینها محروم کرد و اگر واقعا به دلایلی، تجویز آنها مورد نیاز است، اندیکاسیون تجویز وجود دارد.
در این مطالعه، محققان با استفاده از دادههای یک پایگاه دادهای که مربوط به سالهای 1996 تا 2009 بوده، بیماران مبتلا به هپاتیت C را یافتهاند که سیروز جبران شده داشتهاند. از این کوهورت، 685 بیمار مصرف کننده استاتین با 2062 بیمار غیر مصرف کننده استاتین تطابق داده شدند. خصوصیات شناختهشدهای که تجویز استاتینها را تحت تاثیر قرار میدهند، در این تطابق مورد نظر قرار گرفت، مانند عوامل خطر قلبی-عروقی، سن، جنس، نژاد، مراجعه به پزشک و شرایط همراه.
با پیگیری حدود 2 سال، میزان مرگ در اثر هر عاملی و همچنین نارسایی (تعریف شده بهصورت رخداد یک مورد بستری یا دو مورد مراجعه سرپایی برای واریسهای مری که با خونریزی، آسیت، و پریتونیت باکتریال خودبهخودی همراه بودند)، در گروه مصرفکننده استاتینها بهطور معنیداری کمتر بود. پس از تطابق از نظر سن، پیشرفت سیروز در بیماران با نمره Child و MELD مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت مشخص شد، نسبت خطر مرگ و نارسایی در گروه مصرف کننده استاتینها همچنان بهطور معنیداری کمتر از گروه مقابل است. این مطالعه، دلگرمی قویای را برای به راه انداختن کارآزماییهای بالینی کنترل و تصادفی شده مناسب ایجاد میکند.
ترجمه: مینا مرعشی
Medscape