وزیر بهداشت نباید الزاما پزشک باشد
موسی شیرالی با اشاره به یک تحقیق صورت گرفته در خصوص شاخص‌های سلامت برخی کشورهای پیشرفته، خاطرنشان کرد: «این تحقیق نشان داد 42 نفر که درحال حاضر و سال‌های قبل وزرای سلامت کشورهای خود بودند، همگی سابقه فعالیت سیاسی، مدیریتی و حقوقی داشته‌اند و به جز 4 نفر از آنها، هیچ کدام تحصیل کرده شاخه‌های علوم پزشکی نبوده‌اند.»
وی ادامه داد: «علت انتخاب این مدیران برجسته برای این پست که دارای مدارک تحصیلی مدیریت، حقوق (حقوق عمومی)، اقتصاد، فلسفه و.. بوده‌اند، سابقه روشن و موفقی بوده که در سال‌ها فعالیت سیاسی و حزبی خود داشته‌اند.»
شیرالی تصریح کرد: «با تامل در این موضوع، شاید بتوانیم ریشه برخی از مشکلات کلان در سیستم سلامت را در همین تفاوت جدی در انتخاب وزیر سلامت پیدا کنیم. وزرای سلامتی که برای حوزه سلامت و درمان بیماران تربیت شده بودند نه مدیریت یک سیستم کلان که علم و تخصص مرتبط با خودش را دارد.»
وی با تاکیدبر اینکه حوزه علوم پزشکی و سلامت دارای بیش از 30 شاخه مختلف است، خاطرنشان کرد: «اگر مدیریت این سیستم به‌صورت انحصاری در اختیار یک شاخه از آنها باشد، زمینه قدرت گرفتن و تثبیت آن حرفه و از آن سو کم توجهی و گاهی سد کردن راه پیشرفت دیگر شاخه‌ها و بخش‌‌های علوم پزشکی و سلامت بصورت خواسته یا ناخواسته رقم خواهد خورد.»
شیرالی در پایان اضافه کرد: «بهترین راه حل پیشنهادی این است که دولت و سیاست‌گذاران سلامت، با برنامه‌ریزی و در نظر گرفتن رویه کشورهای پیشرفته در علوم و سیستم سلامت، تصمیمی را اتخاذ نمایند که در آینده نزدیک وزیر سلامت از بین هیچکدام از زیرشاخه‌های علوم پزشکی و سلامت انتخاب نشود.»
