دست دادن زیاد دندان‌ها می‌تواند با اختلال شناختی مرتبط باشد
به گزارش هلث‌کر ایشیا از دست دادن دندان‌ها در سراسر جهان و به‌ویژه در جمعیت سالمندان از طریق پریودنتیت شدید، یک عفونت و التهاب رایج بافت‌های اطراف دندانی، ایجاد می‌شود.
پریودنتیت منجر به تخریب بافت‌های حمایت‌کننده دندان و استخوان آلوئول می‌شوند. این عارضه همچنین با التهاب عمومی نیز در ارتباط است. ارتباط التهاب عمومی در میان سایر عوامل، بیماری آلزایمر به خوبی بررسی‌شده است.
پروفسور لین لیجیان از دانشگاه هنگ‌کنگ دراین‌باره یادآور می‌شود که از دست دادن چند دندان نه‌تنها با بهداشت بد دهانی ارتباط دارد بلکه می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلا به آلزایمر یا دمانس باشد.
محققان برای بررسی شرایط پزشکی دهانی و وضعیت شناختی، به آزمایش و ارزیابی ۱۶۲ بیمار سکته مغزی ایسکمیک حاد (با متوسط سن ۶۳.۸) پرداختند. آن‌ها دریافتند بیمارانی که میزان بالاتری از دندان‌های ازدست‌رفته (در حدود هشت دندان) دارند، نمره‌های کمتری در ارزیابی شناختی مونترال (آزمونی که برای پزشکان و به‌منظور تشخیص اختلال شناختی طراحی‌شده) می‌گیرند.
افرادی که دندان‌های ازدست‌رفته بیشتری داشتند، به‌طور مشخص میزان بیشتری از ابتلا به بیماری اختلال شناختی عروقی در قیاس با کسانی داشتند که دندان‌های ازدست‌رفته‌شان ۷ عدد یا کمتر بود. ارتباط میان از دست دادن دندان‌ها و این بیماری حتی پس از در نظر گرفتن عواملی همچون جنسیت، نقص‌های مادرزادی قلبی، عادات نوشیدن و میزان کلسترول و ال‌دی‌ال همچنان به قوت خود باقی ماند.
جین می‌گوید این یافته‌ها منطبق با یافته‌های برخی دیگر بررسی‌ها در کشورهای دیگر جهان است که ارتباط میان از دست دادن دندان و عملکرد شناختی نشان داده‌اند.
این مطالعه به‌تازگی در ژورنال تحقیقات پریودنتال منتشرشده است.
