فلاونوئیدها ممکن است به جلوگیری با افزایش وزن در سن بالا کمک کنند
به گزارش رویترز اغلب گیاهان حاوی فلاونوئیدها با غلظت‌ها گوناگون هستند. برخی از دانشمندان اعتقاد دارند که ابن ترکیبات طبیعی دارای خواص آنتی‌اکسیدان و ضدالتهابی هستند که ممکن است به توضیح برخی از منافع بهداشتی رژیم‌های غذایی غنی از میوه‌ها و سبزی‌ها کمک کنند.
مونیکا برتویا از دانشکده بهداشت عمومی تی اچ چن دانشگاه هاروارد در بوستون و سرپرست این پژوهش گفت: «ما دریافتیم که افزایش مصرف میوه‌هایی مانند سیب، میوه‌های توت مانند و انگور با افزایش وزن کمتری همراهی دارد و این میوه‌ها منابع غنی از برخی از انواع فلاونوئیدها هستند.»
برتویا افزود، هنگامی که پژوهشگران میزان فیبری که این افراد می‌خوردند، در نظر گرفتند، معلوم شد که همه انواع فلاونوئیدها با کاسته شدن از اضافه‌وزن همراهی ندارند.
برتویا و همکارانش برای تعیین ارتباط میان فلاونوئیدها و وزن داده‌های نظرخواهی مربوط به ۱۲۴۰۰۰ نفر از کارکنان بهداشتی در آمریکا را که در فواصل ۱۹۸۶ و ۲۰۱۱ را تجزیه‌وتحلیل کردند.
مشارکت‌کنندگان وزنشان را هر دو سال یک بار گزارش کرده بودند و پرسشنامه‌های غذایی را هر چهار سال یک بار پر کرده بودند.
نیمی از شرکت‌کنندگان در همه این بررسی‌ها دست‌کم ۲۲۴ میلی‌گرم تا ۲۴۷ میلی‌گرم فلاونوئید در روز مصرف کرده بودند. این افراد در طول یک دوره چهارساله به‌طور میانگین یک تا ۲ کیلوگرم وزن اضافه کرده بودند.
اما بر اساس گزارش این پژوهشگران که در The BMJ منتشر شده است، افرادی که بیشتر از حد میانگین فلاونوئید مصرف کرده بودند، اندکی کمتر وزن اضافه کرده بودند. این تفاوت به حدود ۵۰ گرم تا ۳۰۰ گرم در طول چهار سال به ازای هر انحراف معیار بالاتر از میزان میانگین مصرف فلاونوئید رسید.
پس از تعدیل یافته‌ها از لحاظ مصرف فیبر که با کاهش میزان جذب چربی بر افزایش وزن تاثیر می‌گذارد، فقط سه نوع فلاونوئید در این بررسی با کاستن از میزان افزایش وزن همراهی داشتند- آنتروسیانین‌ها که عمدتاً از بلوبری (قره‌قاط) و توت‌فرنگی در رژیم غذایی این افراد به دست آمده بود؛ فلاونول‌ها و پلیمرهای فلاونوئیدی که عمدتاً از چای و سیب به دست می‌آیند.
به گفته پژوهشگران سایر محدودیت‌های این بررسی شامل اتکای این تحقیق به گزارش دقیق شرکت‌کنندگان درباره چیزهایی که می‌خوردند و میزان وزنشان بود. همچنین پرسشنامه‌های غذا مورداستفاده در این نظرخواهی‌ها همه منابع غذایی فلاونوئیدها را در نظر نگرفته بودند.
