انجمن‌های علمی پزشکی نماینده مناسبی از گروه‌های خود نیستند
دکتر علیرضا استقامتی ادامه داد: «در حیطه عملکرد انجمن‌های علمی، یک بحث تئوری و یک بحث عملی وجود دارد. آنچه در بخش تئوری نمایان است، نقش و جایگاه عمیق آنها به عنوان یک کارشناس برای نقش‌آفرینی در نظام سلامت است. شکی وجود ندارد که یک انجمن علمی دارای بدنه کارشناسی قوی، می‌تواند در رده‌های مختلف، مسئولین کشور را در امر تصمیم‌گیری یاری دهد.» وی افزود: «این مشارکت در تصمیم‌گیری می‌تواند در وزارت بهداشت یا در مقوله‌های مختلف دیگر باشد. اما درخصوص عملکرد انجمن‌های علمی یک بحث عملی وجود دارد که شاید خیلی صلاح نباشد در موقعیت کنونی به آن پرداخته شود. این مساله که انجمن‌های ما تا چه اندازه به شکل علمی و اصولی شکل می‌گیرند و چقدر بیانگر نظرات جمعیتی هستند که آن را نمایندگی می‌کنند، جای بحث و بررسی فراوانی دارد.»
استفامتی ادامه داد: «سوال اینجاست که آیا این انجمن‌ها قدرت واقعی را از مجموعه خود می‌گیرند که بتوانند نظرات را به طور کارشناسی اعمال کنند؟ معمولا این مساله در عمل، به شکل محسوس مشاهده نمی‌شود و این به تفاوت‌های بحث تئوری از بحث عملی برمی‌گردد. در نظام سلامت ایران انجمن‌هایی فعالیت می‌کنند که اگرچه متجاوز از 4 هزار نفر عضو دارند، اما جلسات انتخابات آنها تنها با حضور 200 نفر از اعضا برگزار می‌شود.» وی خاطرنشان کرد: «عقل سلیم حکم می‌کند که این انجمن‌ها قادر نخواهند بود آن جایگاه رفیع و آن تاثیرگذاری را که از آنها انتظار داریم، داشته باشند. شاید انجمن‌های این چنینی بیانگر نظرات آن بخش کوچک از رای‌دهندگان باشند، اما به طور قطع نماینده خوبی از کل جمعیت تحت پوشش خود نخواهند بود. این انجمن‌ها فاقد قدرت کارشناسی کافی هستند، ضعف ساختاری دارند و در نتیجه نمی‌توانند در حد انتظار ظاهر شوند.»
