بخشی از خواسته‌های پرستاران به دور از حق است
احمد آریایی نژاد با اشاره به اینکه در چنین شرایطی، موقعیتی پیش می‌آید که طی آن هرکس زور بیشتری داشته باشد، به خواسته خود می‌رسد، ادامه می‌دهد: «مولفه‌های این زورآزمایی، یک بار به ایجاد فضای پزشک سالاری منجر می‌شود و بار دیگر ممکن است تبدیل به پرستار سالاری شود که به دور از خواسته‌های ماست. کمااینکه ما به دنبال این هستیم که شاخص علمی و مورد قبول همه، تبدیل به ارزش شود و همه گروه‌ها مطالبات خود را مطابق آن شاخص‌ها جلو ببرند و عدالت را جستجو کنند. لذا باید اول مشخص کنیم که خواسته‌ها یا شاخص‌ها برحق هستند یا نه؟»
آریایی‌نژاد ضمن انتقاد از اینکه امروز در جامعه نظام پرستاری و نظام پزشکی داریم، تصریح می‌کند: «در این میان منافع سایر مشاغل چه می‌شود؟ آیا نباید سایر مشاغل اقدام به تشکیل نظام کنند و از طریق آن حق و حقوق خود را دنبال کنند؟ لذا به نظر می‌رسد که باید یک تعریف کامل و جامع از عدالت و شاخص‌هایی که ما را به عدالت می‌رساند، وجود داشته باشد.»
وی ضمن اشاره به رفتارهای اعتراض‌آمیزی که به صورت تجمع در میان گروه‌های مختلف باب شده است، ریشه این رفتارها را عدم مشورت مسئولان بر سر تعیین یک شاخص مورد قبول اکثریت می‌داند و خاطرنشان می‌کند: «متاسفانه هر از چندگاهی تصمیماتی اتخاذ می‌شود که اعتراض سایرین را به دنبال دارد.»
این عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با تاکیدبر اینکه باید بررسی شود که نظام‌های مورد قبول دنیا با چه سازوکاری اقدام به توزیع بودجه می‌کنند؟ اضافه می‌کند: «درواقع ما به نوعی بین زمین و آسمان گیر افتاده‌ایم و متاسفانه این وضعیت منجربه یک آشفتگی و بی‌نظمی می‌شود که متعاقب آن هر از چندگاه هر صنفی که توان آن را داشته باشد، دست به اعتراض می‌زند.» وی ضمن اشاره به قانون صلاحیت حرفه‌ای پرستاران، می‌افزاید: «درواقع پرستاران می‌گویند ما به آنچه که حقمان بوده، نرسیده‌ایم. البته اینکه از چه مسیری به حق برسیم مهم است. گاهی اعتراض کاملا وارد است، اما مثلا بودجه‌ای برای جبران کمبود وجود ندارد. وقتی هم منابع به محل دیگری هدایت می‌شود، باز اعتراض‌ها بلند می‌شود و می‌گویند اگر پول نیست چرا به فلان محل رسید؟ در کل اگر همه ما مطیع حقیقت باشیم، این مشکلات را نخواهیم داشت.»
آریایی‌نژاد پزشک نبودن سکانداران نظام بهداشت و درمان کشورهای مختلف را یکی از نکات قابل توجه می‌داند و می‌گوید: «متاسفانه همین مساله این سوء تفاهم را به وجود آورده که چون وزیر بهداشت ایران پزشک است، تصمیمات پزشک سالارانه اتخاذ می‌کند.»
