نگرش مثبت‌تر به پیرتر شدن سالمندی سالم‌تری را ایجاد می‌کند
به گزارش ریلکس نیوز مطالعه طولی سالمندی ایرلند (TILDA) که در کالج ترینیتی دوبلین انجام شده بود، امکان دسترسی به نگرش‌های 4135 فرد سالمند را که در این مطالعه شرکت کرده بودند فراهم آورد.
این مطالعه علاوه بر سنجش نگرش‌های مشارکت‌کنندگان درباره سالمندی از طریق پرسش‌نامه، داده‌هایی درباره وضعیت شناختی و سطوح ضعف این افراد را نیز گردآوری کرد.
بر اساس این مطالعه دوساله، یافته‌های اصلی این گروه نشان از آن داشت که سالمندانی که نگرش منفی به پیری دارند، با سرعت کندتری راه می‌روند و توانایی شناختی آن‌ها در مقایسه باافرادی که دیدگاه مثبت‌تری نسبت به سالمندی دارند، ضعیف‌تر است. این یافته‌ها حتی پس از در نظر گرفتن عواملی همچون دارو، خلق‌وخو و سایر شرایط زندگی و تغییرات بهداشتی در طول دو سال به قوت خود باقی ماندند.
در این مطالعه محققان دریافتند که اگرچه سالمندان نحیف‌تر بیشتر در معرض خطرات و مشکلات سلامتی، همچون کاهش توانایی شناختی قرار دارند، اما اگر داشتن نگرش‌های مثبت می‌تواند آن‌ها را در برخی موارد محافظت کند. مشارکت‌کنندگانی که نگرش‌های منفی نسبت به سالمندی داشتد حتی اگر بدنی نحیف نداشتند، در مقایسه با افرادی که نگرش‌های مثبت به سالمندی داشتند و نحیف‌تر بودند، دچار وضعیت شناختی بدتری بودند.
دیردر روبرتسون، سرپرست این پژوهش درباره نتایج این تحقیقات می‌گوید: «شیوه تفکر، گفتار و نوشتار ما درباره سالمندی، می‌تواند تاثیرات مستقیمی بر سلامت ما داشته باشد. هرکسی با گذشت زمان پیرتر می‌شود و داشتن نگرش‌های منفی در طول عمر، می‌تواند اثرات مخرب قابل‌اندازه‌گیری بر سلامت ذهنی، جسمی و شناختی ما بگذارد.»
این یافته‌ها در ژورنال شخصیت و تفاوت‌های فردی (Personality and Individual Difference) منتشرشده است.
مطالعات پیشین که سال 2014 در کالج لندن انجام‌شده بود، به نتایج مشابهی در این زمینه دست یافته بود با این شرح که افراد میان‌سالی که دیدگاه‌های مثبت‌تری به سالمندی دارد و از زندگی احساس رضایت بیشتری برخوردارند می‌توانند از یک زندگی مستقل‌تر و سالم‌تر در این دوران لذت می‌برند.
محققان دریافتند مشارکت‌کنندگانی که سطوح بالاتری از رضایت از زندگی را تجربه می‌کنند، می‌توانند استقلال بیشتری در مقایسه باکسانی داشته باشند که نگرش‌های منفی به این دوران دارند و عملکرد آن‌ها در فعالیت‌هایی همچون بیرون آمدن از رختخواب، لباس پوشیدن، حمام کردن و مانند آن دیرتر دچار افت شود. مشارکت‌کنندگانی که سطوح کمتری از رضایت زندگی را گزارش کرده بودند، سه برابر بیشتر با انجام فعالیت‌های روزانه مشکل داشتند.
