ادغام طب ایرانی در علوم پزشکی، شامل تمام عرصه‌های آموزشی، پژوهشی، بهداشتی و درمانی می‌شود
به گزارش سپید به نقل از وبدا، در این نشست که به‌منظور تبادل نظر با روسای انجمن‌های علمی پزشکی، درخصوص اقدامات گذشته و پیش رو در حوزه طب سنتی در کشور، از طریق ویدیوکنفرانس و ارتباط مستقیم با بالاترین مقام طب سنتی و مکمل دفتر سازمان جهانی بهداشت در سالن کنفرانس دفتر وزارتی برگزار شد، نفیسه حسینی یکتا به ارائه گزارشی از آنچه در زمینه ادغام طب ایرانی در علوم پزشکی اتفاق افتاده است، پرداخت و تاکید کرد: «صحبت درخصوص ادغام، همه عرصه‌های آموزش، پژوهش، بهداشت و درمان را شامل می‌شود.»
وی افزود: «در سال 1386، با پذیرش دانشجوی طب سنتی از میان پزشکان عمومی، تلفیق طب ایرانی در نظام آموزش علوم پزشکی آغاز شد و یک‌سال بعد با پذیرش دانشجوی دکترای تخصصی داروسازی سنتی از میان داروسازان عمومی، این امر ادامه یافت و در کنار دانشکده‌های طب ایرانی، مراکز تحقیقاتی متعدد نیز برای تحقیق روی مبانی و آموزه‌های طب ایرانی تاسیس شد.»
حسینی یکتا با بیان اینکه راهبرد طب ایرانی، اصلاح سبک زندگی بر اساس شش اصل ضروری حیات شامل تغذیه، ورزش، خواب و بیداری، حالات روحی و هوا، هوا و پاکسازی بدن است، گفت: «همزمان با آموزش، تحقیق در حوزه‌های پیشگیری، سبک زندگی و بهره‌گیری از آموزه‌های طب ایرانی در کنار درمان، مورد توجه ویژه قرار گرفت.»
وی سپس به مقالات علمی تولیدشده در این حوزه پرداخت و افزود: «در یک بررسی انجام‌شده تنها در پایگاه علمی اسکوپوس، 1048 مقاله مربوط به دانشکده‌های طب ایرانی در این سیزده سال تولید شده است که از میان این مقالات، 68درصد، معادل 715 مقاله، شامل مقالات اورجینال، مطالعات علوم پایه، کارآزماییهای بالینی و تجربی هستند، 21درصد مقالات شامل مروری سیستماتیک آنالیز و متاآنالیز است و ده درصد سایر انواع مقالات را شامل می‌شود.»
سرپرست دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت با اشاره به اینکه حوزه‌هایی که این مقالات در آنها به رشته تحریر درآمده، 50.8 درصد پزشکی و 19.2درصد فارماکولوژی و بقیه مقالات در سایر حوزه‌ها است، تاکید کرد: «به نظر می‌رسد با توجه به زمان کوتاهی که از تاسیس دانشکده‌های طب ایرانی می‌گذرد و تعداد کم اعضای هیئت‌علمی در این رشته، این امر، دستاورد قابل قبولی است.»
وی افزود: «در مقاله‌ای که در ماه می2020 مجله اتنوفارماکولوژی به چاپ رسیده نیز نشان داده شده است که ایران توانسته مقام پنجم را در تولید علم در حوزه‌های طب سنتی، اتنوفارماکولوژی و گیاهان دارویی بعد از چین، هند، برزیل و آمریکا کسب کند و به نظر می‌رسد مستندات قابل قبولی برای بررسی آموزه‌های طب ایرانی در دسترس بوده و البته بدیهی است که راهی طولانی نیز پیش رو داریم.»
حسینی یکتا با اشاره به تعامل نزدیک با سازمان غذاودارو برای تولید داروهای گیاهی براساس کارآزماییهای بالینی و آغاز ادغام آموزه‌های طب ایرانی در نظام شبکه با آموزش سبک زندگی با همکاری معاونت بهداشت، تاکید کرد: «وزارت بهداشت براساس سیاست‌های سازمان جهانی بهداشت و اسناد بالادستی کشور، بر این امر مهم مصمم است.»
وی با قدردانی ویژه از «کیو ژانگ»، مدیر دفتر طب سنتی و مکمل سازمان جهانی بهداشت برای حمایت‌هایی که در این خصوص از ایران داشته‌اند، افزود: «امروز در نقطه‌ای هستیم که نگارش اسناد رسمی دستورالعمل‌های آموزشی و اقدامات بالینی(Benchmark) طب ایرانی، از سوی سازمان جهانی بهداشت مورد قبول واقع شده است و بی‌شک در آغاز راهی طولانی برای استفاده از تمام ظرفیت‌های این مکتب درمانی، مستند بر شواهد هستیم و راهنمایی همه استادان و دست‌اندرکاران حوزه سلامت کشور در این زمینه، می‌تواند کمک‌کننده باشد.»
