سپید آنلاین
به گزارش سپید آنلاین به نقل از مهر، فریبا عربگل، با اشاره به سوگواری کودکان در بحران ها، اظهار داشت: «بچه ها نیز همانند بزرگ ترها وقتی با از دست دادن و فقدان عزیزی مواجه میشوند دچار واکنش سوگواری میشوند و به محض اینکه کودک گریه یا بی تابی کرد نباید یادآوری کرد که گریه بد است و دیگران با دیدن اشکهایش غمگین میشوند.»
وی با تاکید بر اینکه اغلب بزرگسالان تمایل ندارند درباره مشکلات و مسائل فقدان عزیزان با کودکان خود صحبت کنند، افزود: «این موضوع دلایل مختلفی دارد که یکی از مهمترین دلایل آن ایجاد درد و رنج در خود والد و یا بزرگ ترها است.»
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اشاره به اینکه قدرت کلام ضعیف تر کودکان نسبت به بزرگ ترها یکی از مهمترین عللی است که کودکان نمیتوانند به درستی احساسات خود را کنترل و یا بیان کنند، خاطرنشان کرد: «ممکن است بزرگسالان اصلاً متوجه تغییر حالات روحی و روانی کودکان نشوند بنابراین باید از طریق رفتار کودکان متوجه شویم که چه احساسی دارند و در چه شرایطی به سر میبرند.»
عربگل توضیح داد: «فقدان عزیزان و یا از دست دادن بخش جدانشدنی زندگی است بنابراین به هر میزان که از این مسائل اجتناب یا فرار کنیم باز هم احتمال اینکه خودمان یا بچه ها از دست دادن را در زندگی تجربه کنیم زیاد است، حتی این از دست دادن می تواند از دست دادن معلم، دوست و یا همکلاسی باشد.»
فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوان ادامه داد: «حتی از دست دادن یک توانایی مثلاً در اثر ضربه و یا حادثه می تواند در کودکان واکنش سوگ ایجاد کند.»
وی تاکید کرد: «اپیدمی کرونا برای کودکان نیز مشکلات جدی را فراهم آورده که از مهم ترین آن می توان به بیماری، مرگ و یا از دست دادن سیستمهای حمایتی مثل مدرسه رفتن، بازی و یا تعامل با دیگران اشاره کرد.»
عربگل با بیان اینکه فقدان و مرگ عزیزانی که در اثر کرونا از بین رفتهاند میتواند موجبات استرس کودکان را فراهم آورد خاطرنشان کرد: «به طور مثال اگر کودکی در شرایط دیگری پدر و مادر و یا یکی از عزیزان خود را از دست میداد، به احتمال زیاد از این فقدان کمترآزار می دید چرا که اطرافیان بیشتر در کنار او بودند و نقش حمایتی پررنگ تری را تجربه میکرد ولی در این بازه زمانی با توجه به توصیههای بهداشتی مبنی برمحدودیت ارتباط و تماس فیزیکی کودکان و حتی بزرگسالان بیش از پیش در معرض خطر افسردگی هستند.»
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، با اشاره به اینکه فقدانهای ناشی از کرونا برای کودکان بسیار متعدد است، گفت: «در شرایط کرونایی کودکان خیلی بیشتراز قبل احساس تنهایی میکنند زیرا شیوع کرونا فقط باعث مرگ و میر نمی شود، بلکه باعث جلوگیری کودکان از رفتن به مدرسه شده و همچنین ارتباط آنان را با سایر کودکان، دوستان و معلم کمرنگ کرده است، بنابراین کودکانی که عزیزی را از دست داده اند در شرایط سختی به سرمیبرند.»
وی به خانواده هایی که کودک خردسال دارند و در عین حال عزیزی را از دست دادهاند، توصیه کرد: «لازم است فردی آگاه در این شرایط از کودک مراقبت کند. این فرد باید مسئول مراقبت از کودک باشد و او را تنها نگذارد همچنین کودک نیز با این فرد بزرگسال ارتباط نزدیک و مناسبی داشته باشد.»
عربگل گفت: «ترس از گفتگو و عدم آگاهی کافی از چگونگی رفتار با کودکان مهمترین عاملی است که در بیشتر موارد باعث میشود که با کودکان ارتباط مناسبی نداشته باشیم، مثلاً بزرگسالان حتی اجازه نمیدهند کودکان احساسات خود را در فقدانها آشکار کنند و به محض اینکه کودک گریه یا بی تابی میکند مدام به او یادآوری میکنند که گریه بد است یا دیگران با دیدن اشکهای او غمگین میشوند.»
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تاکید کرد: «نباید بر احساسات بچهها سرپوش بگذاریم و در حالی که بچه ناراحت است و میخواهد گریه کند مدام بگوییم گریه نکن. بزرگسالان ناخواسته حرفهایی به کودکان می زنند که این حرفها بر روح و روان کودک تاثیر منفی دارد.»
وی ادامه داد: «بزرگسالان راههای مختلفی برای ابراز احساسات دارند، آنها میتوانند درباره ناراحتیها و غم هایشان حرف بزنند و از این طریق احساسات خود را تخلیه کنند ولی کودکان خصوصاً کودکانی که قدرت کلام ضعیف تری دارند نمیتوانند درباره احساسشان گفت و گو کنند و این درحالی است که هر چه سن کودک پایین تر و از نظر شناختی ضعیف تر باشد بروز احساسات برای او دشوار تر خواهد بود.»
عربگل خواندن مطالب، کتاب و یا انیمیشنهایی با موضوع سوگ و یا از دست دادن را راه حل مناسبی برای کمک به کودکان دانست و توضیح داد: «دریافت اطلاعات از این منابع به کودکمان کمک می کند تا متوجه شود در این دنیا تنها نیست بلکه دیگران نیز با این مشکلات و موضوعات درگیر هستند و این شرایط را تجربه می کنند. این راهکار میتواند تسکینی برای کودکان باشد.»
وی ادامه داد: «ممکن است کودک از دیدن بچهای در آغوش پدر یا مادرش احساس حسادت کند، ما نمیتوانیم بگوییم چرا احساس حسادت میکنی چرا که حسادت هم نوعی احساس است و باید طوری رفتار کنیم که او بداند که ما متوجه احساساتش هستیم.»
فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوان در پایان تاکید کرد: «در فقدانهایی که کودکان با آن مواجه می شوند با مشاهده علائمی و یا هرگونه صحبت درباره خودکشی و یا آسیب رساندن به بدن حتی با لفظ شوخی، طولانی شدن دوره سوگ (بیش از ۶ ماه) و در نوجوانان در صورت مصرف سیگار و یا الکل حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید.»