با اتکا به تولید داخل می‌توانیم ارزبری دارو و تجهیزات را باز هم کاهش دهیم
سوال خبرنگار سپید:
روز گذشته در نشست سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی عنوان شد که با کاهش ارز دولتی دارو و تجهیزات برای سال 99، ما با کسری 700 میلیون دلاری مواجه خواهیم شد. آیا شما هم این کسری بودجه ارزی را قبول دارید؟ و چنانچه قبول دارید، باتوجه به اینکه چنین کمبودی در منابع می‌تواند تبعات منفی به همراه داشته باشد، راهکار شما چیست؟
شانه‌ساز:
سال 97 ما رقمی حدود 3.7 میلیارد دلار برای مجموع دارو و تجهیزات پزشکی ارز مصرف کردیم که به نسبت 60 به 40 میان دارو و تجهیزات پزشکی تقسیم شد. 60 درصد از آن 3.7 میلیارد دلار هم برای اقلام وارداتی مورد استفاده قرار گرفت.
در سال 1398 با برنامه‌ریزی و ورود مستقیم شخص وزیر بهداشت و برگزای مرتب جلسات قرارگاه این عدد به حدود 3 میلیارد دلار تقلیل پیدا کرد. این درحالی است که ما هر ارزی را هم که می‌خواستیم، ممکن بود بتوانیم با فاصله کوتاهی تامین کنیم اما کل نیازهای ارزی ما 3 میلیارد دلار شد. درواقع ما در سال 98 بیش از 20 درصد در استفاده از ارز 4200 تومانی صرفه‌جویی کردیم.
علت این اتفاق، در پیش گرفتن چند سیاست جدید بود که مهمترین آنها، جدی گرفتن تولید داخل بود. یعنی در سال 98 بر خلاف سال 97 ما 60 رصد از ارز دریافتی‌مان را به واردات مواد اولیه و اقلام مورد نیاز برای تولید داخل تخصیص دادیم. این باعث شد که هم دسترسی ما به دارو بهتر شود، هم قیمت تمام‌شده کل داروها برای تک‌تک بیماران ارزان‌تر شود و هم اینکه ما از این محل توانستیم کمکی هم به اقتصاد ارزی کشور کنیم.
در برنامه‌ای که امسال داشتیم هم باز بنابر این بود که سیاست کاهش ارز را ادامه دهیم و به 2.5 میلیارد دلار برسانیم. با برنامه‌ریزی‌هایی که صورت گرفته و اتکا به تولید داخل و توجه به تولید بخشی از مواد اولیه مورد نیازمان در داخل، امیدوار هستیم که ان‌شاله با همین 2 و نیم میلیارد دلار بتوانیم هم دارو و هم تجهیزات پزشکی مورد نیاز مردم را از همین محل تامین کنیم.
البته اگر مشکلی پیش بیاید یا به دلایل بین‌المللی به رقم بالاتری نیاز داشته باشیم، قطعا ما در بحث نیاز ارزی‌مان تجدیدنظر خواهیم کرد و اعداد بالاتری را اعلام می‌کنیم ولی ما مطمئن هستیم که باید همان روندی که سال 98 در پیش گرفتیم را ادامه بدهیم، چون واقعا ذخایر مواد اولیه ما چند برابر شد.
ارزبری یک داروی تولید داخل به طور معمول چیزی حدود یک دهم یا یک پانزدهم یک داروی وارداتی مشابه است. بنابراین اگر ما تولید داخل را جدی بگیریم و خیلی از این اقلامی که الان وارد می‌شود را حذف کنیم و مردم و پزشکان و مصرف‌کنندگان هم به ما کمک کنیم، یقینا ما می‌توانیم با تامین دارو از منابع داخلی، دسترسی دارو را برای مردم بیشتر کنیم و قیمت دارو را هم حتی برای مصرف‌کنندگان کاهش دهیم.
