هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی عنوان کرد:
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی گفت: ۸۹درصد محصولات کشاورزی در دنیا، کشاورزی غیر تراریخته است و صرفاً ۳درصد کشاورزان دنیا این محصولات(تراریخته) را کشت میکنند؛ چرا بازرگان ایرانی دانههای تراژنه ذرت را برای روغنگیری وارد کارخانهها میکند؟
چرایی واردات ذرت تراریخته به کشور
4 March 2017 ساعت: 16:3
4 March 2017 ساعت: 16:3
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی گفت: ۸۹درصد محصولات کشاورزی در دنیا، کشاورزی غیر تراریخته است و صرفاً ۳درصد کشاورزان دنیا این محصولات(تراریخته) را کشت میکنند؛ چرا بازرگان ایرانی دانههای تراژنه ذرت را برای روغنگیری وارد کارخانهها میکند؟
به گزارش سپیدآنلاین به نقل از تسنیم، داود حیاتغیب در همایش امنیت غذایی اظهار داشت: 99درصد محصولات دستکاری شده ژنتیکی تجاری شده در دنیا مربوط به چهار محصول سویا، ذرت، کانولا و پنبه است و 11درصد زمینهای کشت دنیا زیر کشت محصولات GMO یا تراژنه است.
وی افزود: 89درصد محصولات کشاورزی که غذای انسان را تامین میکند، کشاورزی رایج و غیر تراریخته است و صرفاً 3 درصد کشاورزان دنیا این محصولات(تراریخته) را کشت میکنند و تنها 28 کشور دنیا محصولات تراژنه را کشت میکنند که 10 کشور، 98 درصد محصولات تراریخته را کشت میکنند؛ دانستن این آمارها، برای برنامهریزیهای بعدی بسیار مهم است.
حیاتغیب تصریح کرد: براساس آمار موجود در دنیا، سویا بیشترین سطح زیر کشت محصولات GMO را به خود اختصاص داده و ذرت و کانولا کمترین سطح زیر کشت؛ سوال اینجاست که چرا بازرگان ایرانی بهصورت خودآگاه یا ناخودآگاه دانههای تراژنه ذرت و کانولا را برای روغنگیری وارد کارخانهها میکند؟ وی افزود: آگاهی و مشارکت عمومی در پروتکل دیده شده و اطلاعات مربوط به این محصولات باید در اختیار همه وجود داشته باشد و دولتها وظیفه دارند تا به مردن اطلاع دهند که قرار است کدام یک از محصولات دستکاری شده ژنتیکی در سفره غذایی مردم قرار گیرد.
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا خاطرنشان کرد: کشور فرانسه تمام اطلاعات و نتایج تحقیقات مربوط به محصولات تراریخته را عمومی محسوب میکند و از طریق سایتهای اطلاعرسانی عمومی مانند شهرداریها در اختیار عموم مردم قرار میدهند. وی با بیان اینکه در کشور ایران تحقیقات مرتبط با محصولات دستکاری شده ژنتیکی مالکیت معنوی محسوب میشوند و در اختیار عموم قرار نمیگیرند، متذکر شد: فرار ژنی و مقاوم شدن جمعیت آفات و علفهای هرز از مهمترین چالشهای محصولات تراژنه (تراریخته) در زمینه محیط زیست است.
حیاتغیب یادآور شد: برچسبگذاری یکی از مواردی است که دولتها باید آن را در نظر بگیرند و اطلاعات مربوط به محصولات تراژنه را در اختیار مصرفکنندگان قرار دهند؛ اگر دولتها برچسبگذاری را به دقت انجام دهند، حق انتخاب با مصرفکننده است که آیا این محصولات را مصرف کند یا خیر.
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا با اشاره به این نکته که برچسبگذاری در کشور از سال 2016 برای چند روغن آغاز شد، اما هنوز ایدهآل نیست، گفت: برخی دولتها سختگیری بسیار مناسبی برای محصولات تراژنه میکنند و جزئیات را هم به اطلاع مردم میرسانند. وی افزود: اطلاعرسانی به مصرفکنندگان باید به خوبی انجام شود و تمام جنبهها به اطلاع عموم برسد و آگاهیهای عمومی افزایش یابد.
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی تصریح کرد: برای واردات این محصولات باید در کشور خودمان آزمایشگاههای تشخیص سریع داشته باشیم و اطلاعات ارسال شده از کشور صادرکننده و تولیدکننده کافی نیست.
وی افزود: 89درصد محصولات کشاورزی که غذای انسان را تامین میکند، کشاورزی رایج و غیر تراریخته است و صرفاً 3 درصد کشاورزان دنیا این محصولات(تراریخته) را کشت میکنند و تنها 28 کشور دنیا محصولات تراژنه را کشت میکنند که 10 کشور، 98 درصد محصولات تراریخته را کشت میکنند؛ دانستن این آمارها، برای برنامهریزیهای بعدی بسیار مهم است.
حیاتغیب تصریح کرد: براساس آمار موجود در دنیا، سویا بیشترین سطح زیر کشت محصولات GMO را به خود اختصاص داده و ذرت و کانولا کمترین سطح زیر کشت؛ سوال اینجاست که چرا بازرگان ایرانی بهصورت خودآگاه یا ناخودآگاه دانههای تراژنه ذرت و کانولا را برای روغنگیری وارد کارخانهها میکند؟ وی افزود: آگاهی و مشارکت عمومی در پروتکل دیده شده و اطلاعات مربوط به این محصولات باید در اختیار همه وجود داشته باشد و دولتها وظیفه دارند تا به مردن اطلاع دهند که قرار است کدام یک از محصولات دستکاری شده ژنتیکی در سفره غذایی مردم قرار گیرد.
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا خاطرنشان کرد: کشور فرانسه تمام اطلاعات و نتایج تحقیقات مربوط به محصولات تراریخته را عمومی محسوب میکند و از طریق سایتهای اطلاعرسانی عمومی مانند شهرداریها در اختیار عموم مردم قرار میدهند. وی با بیان اینکه در کشور ایران تحقیقات مرتبط با محصولات دستکاری شده ژنتیکی مالکیت معنوی محسوب میشوند و در اختیار عموم قرار نمیگیرند، متذکر شد: فرار ژنی و مقاوم شدن جمعیت آفات و علفهای هرز از مهمترین چالشهای محصولات تراژنه (تراریخته) در زمینه محیط زیست است.
حیاتغیب یادآور شد: برچسبگذاری یکی از مواردی است که دولتها باید آن را در نظر بگیرند و اطلاعات مربوط به محصولات تراژنه را در اختیار مصرفکنندگان قرار دهند؛ اگر دولتها برچسبگذاری را به دقت انجام دهند، حق انتخاب با مصرفکننده است که آیا این محصولات را مصرف کند یا خیر.
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا با اشاره به این نکته که برچسبگذاری در کشور از سال 2016 برای چند روغن آغاز شد، اما هنوز ایدهآل نیست، گفت: برخی دولتها سختگیری بسیار مناسبی برای محصولات تراژنه میکنند و جزئیات را هم به اطلاع مردم میرسانند. وی افزود: اطلاعرسانی به مصرفکنندگان باید به خوبی انجام شود و تمام جنبهها به اطلاع عموم برسد و آگاهیهای عمومی افزایش یابد.
هماهنگکننده ملی پروتکل ایمنی زیستی تصریح کرد: برای واردات این محصولات باید در کشور خودمان آزمایشگاههای تشخیص سریع داشته باشیم و اطلاعات ارسال شده از کشور صادرکننده و تولیدکننده کافی نیست.
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد