سپید

به گزارش ایرنا، خانم «اوردیک برسی» نویسنده این گزارش افزوده است: «ربرات فیسک» پژوهشگر انگلیسی نوشته است، به نظر نمی رسد کشورهای بزرگ در چارچوب عمل به مسایل اخلاقی و انسانی به اعدام های دسته جمعی هفته پیش در عربستان اعتراض کنند و آل سعود هیچ چیزی برای نگرانی بروز انقلاب ندارد.
در ادامه گزارش آمده است: زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رژیم شاه به علت حمایت همه جانبه غرب به ملت و مشکلات جامعه توجهی نمی کرد تا اینکه فشارهای اجتماعی درونی سبب پایه گذاری قیام و انقلاب شد.
اکنون پس از چهاردهه نیز حاکمان خودکامه عربستان نیز به همین دلیل، مشکلات جامعه را نادیده می گیرند و هر صدای آزادیخواهی را درنطفه خفه می کنند، ولی هرروز فشار بر سوپاپ های جامعه افزایش می یاید و به حد انفجاری مشابه انقلاب ایران در سال 1979 رسیده است.
کاتی مرینی ادامه داده است: تنش هایی را که ریاض در هفته های اخیر با ایران به راه انداخته است، در واقع تلاش های حاکمان عربستان سعودی برای کاهش فشارهای درون جامعه را نشان می دهند ولی این رفتار ها نمی تواند جلوی حرکت مردم را بگیرد.
عوامل مهمی که سال 2015 رخ داد و سبب خشم عربستان سعودی شد را می توان توافق هسته ای ایران با گروه 1+5، آمادگی همه جانبه آمریکا و دیگر کشورهای غربی برای لغو تحریم های ضد ایرانی، بازشدن درهای توسعه تجاری و اقتصادی تهران و اروپا، کاهش شدید قیمت جهانی نفت و انتخاب «محمد بن سلمان» و دیگر افراد تندرو خاندان آل سعود در جمع وزیران و حاکمان عربستان برشمرد.
ریاض با اتخاذ سیاست نفتی غلط در برابر هرگونه کاهش سقف تولید اوپک مخالفت و کشورهای عربی وابسته به غرب را نیز با خود همراه کرد که سبب شد درآمد نفتی که 97 درصد درآمد ناخالص عربستان را تشکیل می دهد، بسیار کاهش یابد.
براثر این کاهش جهانی، درآمد نا خالص سالانه حاکمان عربستان سعودی 15 درصد که مبلغ بسیاری زیادی است، کاهش نشان می دهد و این رقم را «محمد بن سلمان« وزیر دفاع در مصاحبه ای با اکونومیست اعتراف کرده است.
کاهش هزینه های نفت و درآمد ناخالص عربستان با توجه به هزنیه های نظامی سنگینی که درجنگ با یمن و استفاد از زرادخانه مدرنی که طی سال های زیادی خاندان آل سعود برای ساخت و دستیابی به آن هزینه های فراوانی پرداخت کرده بودند، باعث شده ریاض متحمل ضرر و زیان فراوانی شود و مشکلات فراوان اقتصادی در جامعه تحت فشار نیز بیشتر شود.
این روزنامه در ادامه مقاله خود با عنوان «تصمیم مسخره»، می نویسد: هنگامی که مخالفان در یمن با خلع حاکم پیشین قدرت را در صنعا بدست گرفتند، عربستان سعودی تا بن دندان مسلح به سلاح های مدرن آمریکایی، ادعای مسخره تهدید این مبارزان علیه امنیت ملی خود را مطرح کرد و یمنی ها را در حالیکه اصلاح اوضاع را آغاز کرده بودند، مورد حملات جنگنده های پیشرفته قرار داد.
عربستان سعودی مبارزان یمنی را دارای گرایش به ایران قلمداد می کند، در حالیکه تا کنون شواهدی در دست نیست که آنها کمکی از ایران دریافت کرده باشند.
روزنامه یونانی در مقاله خود افزوده است: ریاض از اتخاذ روش مشابه یمنی ها علیه حکومت توسط شیعیان شرق عربستان سعودی که دارای منابع اصلی نفت و گاز فراوانی است و نه تهدید شیعیان یمن نگران می باشد.
آل سعود با این ادعاها در واقع نگران افشا و پرده برداری از خودکامگی و سوء استفاده های مالی خاندان آل سعود در داخل می باشد و به همین دلیل هم اقدام به اعدام دست جمعی تعدادی زیادی از شهروندان خود کرد.
روزنامه کاتی مرینی در ادامه افزود: عربستان با نگرانی از روشنگری های روحانیان شیعه عربستانی، شیخ «نمر باقر النمر» صدای ملت عربستان را پس از سه سال حبس اعدام کرد و به تنش و آتش افروزی بیشتری در منطقه دامن زد.
اوردیک برسی نویسنده مطلب ادامه داده است: عربستان سعودی حامی و مرکز تربیت وهابیت با این روش ها به ترویج و تشویق اقدام های ضد شیعه همت می گمارد و گروه های تروریستی را که روزانه تعداد زیادی بی گناه را قتل و عام می کنند، بشدت مورد حمایت مالی و تسلیحاتی قرار می دهد.
خاندان آل سعود با تبلیغات فراوان درصدد ایجاد نفرت از شیعیان در جامعه خود بر آمده و بدین ترتیب با آتش تفرقه افکنی بازی می کند و از سوی دیگر، هدف از حمله به یمن انحراف افکار عمومی شهروندان از مشکلات داخلی بویژه اقتصادی است.
عربستان سعودی با ایجاد تفرقه بین مسلمانان همچنین در برابر رقیب منطقی خود ایران قرار گرفته است و در این راه هزینه های هنگفتی را برای حمایت از گروه های تروریستی در سوریه، لبنان، بحران، یمن و عراق متحمل می شود.
کاتی مرینی در پایان نوشته است: همزمان عربستان به علت مشکلات مالی به واگذاری شرکت های دولتی به بخش خصوصی، افزایش مالیات ها و قطع یارانه برای جبران 10 الی 12 میلیارد دلار کسری بودجه ماهانه روی آورده است که بر اثر آن مردم تحت فشار شدید مالی قرار گرفته و به همین دلیل ریاض درصدد انحراف افکار عمومی و توجه ملت به مسایل دیگر حاشیه ای و غیر منطقی است.