سپید

سهم کشورها در تامین بودجه سازمان جهانی بهداشت بر اساس تولید ناخالص داخلی (جی‌دی‌پی) و جمعیت کشورهاست و به‌طور منصفانه‌ای بیشترین بار مالی را بر ثروتمندترین کشورها می‌گذارد، ما این مجمع برای حدود چهار دهه حتی از بحث درباره افزایش میزان‌های برآوردهای سالانه خودداری کرده است، با در نظر گرفتن میزان تورم بودجه اصلی سازمان جهانی بهداشت در طول این سال‌ها نزول کرده است.

سال‌ها است که این نزول در بودجه اصلی سازمان جهانی بهداشت با مشارکت‌های به‌اصطلاح داوطلبانه- اعتبارهای خارج بودجه‌ای اهدایی کشورها و سازمان‌های ثروتمند جبران شده و میزان این جبران‌ها به ۷۵ درصد کل بودجه این سازمان رسیده است.

کشورهای عضو مجمع مدت‌ها است که از ایجاد سازوکارهای مالی برای این سازمان تا بار بودجه‌ای به‌طور گسترده‌تری میان کشورها توزیع شود، طفره رفته‌اند.

بدتر اینکه در دو سال گذشته، این مجمع فرمولی جادویی را هم به این آمیزه افزوده است، به‌این‌ترتیب که به افزایش بودجه رای داده است، اما بعد مارگرت چن،‌ مدیرکل سازمان را مامور کرده است تا به شکل نامعلومی این افزایش توافق شده بودجه را تامین کند.

این مجمع که در سال ۲۰۱۵ از ناتوانی‌های کارکردی سازمان جهانی بهداشت در همه‌گیری ابولا در غرب آفریقا بهت‌زده شده بود،‌ ایجاد یک صندوق ویژه ۱۰۰ میلیون دلاری را برای مبارزه با شیوع بیماری‌ها تصویب کرد، اما یافتن این میلیون‌ها دلار را به چن واگذار کرد. او توانست حدود ۳۰ درصد این پول را گردآورد و امیدوار است روزی به بقیه آن هم دست یابد.

چن در اول فوریه امسال وضعیت اضطراری بین‌المللی بهداشت عمومی درباره بحران گسترش یابنده زیکا اعلام کرد و گفت ۲۵ میلیون دلار برای مبارزه با این بیماری منتقل‌شونده به‌وسیله پشه لازم است. اما باز هیچ اهداکننده‌ای برای تامین پول واقعی برای بحران زیکا اقدامی نکرد، بنابراین چن ۳.۸ میلیون دلار را از صندوق ۱۰۰ میلیون دلاری همه‌گیری‌ها که هنوز بودجه آن تامین نشده است به این منظور اختصاص داد.