عمل جراحی برای اختلال گردش خون پا از ورزش موثرتر است
10 May 2016 ساعت: 01:5
10 May 2016 ساعت: 01:5
تحقیقات اولیه نشان میدهد عمل جراحی برای بهبود جریان خون میتواند مزایای بیشتری نسبت به ورزش در افراد دچار اختلال گردش خون در پا داشته باشد.
به گزارش هلثدی افرادی که مبتلا به بیماری شریانهای محیطی (PAD) هستند، دچار درد و خستگی در هنگام راه رفتن میشوند. به گفته پژوهشگران، دلیل بروز این نشانهها این است که اختلال گردش خون ضعیف در شریانهایی که به اندامهای انتهایی (دستها و پاها) میروند، موجب آسیب و زخم در عضلات میشود.
هیچ راهی برای بهبود زخمهای ناشی از این بیماری وجود ندارد؛ اما عمل جراحی برای بازگشایی یا دور زدن این انسداد در عروق خونی و بازگشت جریان خون به اندام که با عنوان عمل «بازسازی عروقی» (revascularization) نیز شناخته میشود، از بدتر شدن زخمها جلوگیری میکنند.
محققان برای این مطالعه، میزان پروتئینی به نام TGF-Beta1 را که محرک ایجاد زخم در بیماران مبتلا به PAD شدید است، بررسی کردند. همچنین متخصصان سطح کلاژن، پروتئین موجود در زخمها را در نمونهبرداری بافتی از عضلات ساق پا اندازهگیری کردند.
آنها پس از شش ماه، نتایج نمونههای ۲۰ بیمار که تحت جراحی قرار گرفتند را با ۱۹ بیمار تحت نظارت کامل یک برنامه ورزشی و ۱۷ بیماری که تحت درمان نبودند (گروه شاهد)، مقایسه کردند.
در هیچکدام از این گروهها کاهش این زخمها دیده نشد؛ ولی عمل جراحی از بدتر شدن آنها جلوگیری میکند. همچنین تحقیقات نشان داد که میزان TGF-Beta1 و فیبرهای کلاژن در میان گروه ورزش و شاهد افزایش یافته بود؛ اما در گروه تحت جراحی این افزایش وجود نداشت.
متاسفانه تمام بیماران برای این جراحی نامزد نمیشوند؛ زیرا خطرات مهمی در پی دارد و امکان دارد عروق درمانشده بازهم مسدود شوند.
در هر دو گروه بیماران تحت درمان، در توانایی راه رفتن روی دستگاه تردمیل پیش از آغاز درد پیشرفت داشتند. بااینحال تنها در گروهی که جراحی کرده بودند، مسافت پیاده طیشده در طول ۶ دقیقه افزایش یافته بود.
هیچ راهی برای بهبود زخمهای ناشی از این بیماری وجود ندارد؛ اما عمل جراحی برای بازگشایی یا دور زدن این انسداد در عروق خونی و بازگشت جریان خون به اندام که با عنوان عمل «بازسازی عروقی» (revascularization) نیز شناخته میشود، از بدتر شدن زخمها جلوگیری میکنند.
محققان برای این مطالعه، میزان پروتئینی به نام TGF-Beta1 را که محرک ایجاد زخم در بیماران مبتلا به PAD شدید است، بررسی کردند. همچنین متخصصان سطح کلاژن، پروتئین موجود در زخمها را در نمونهبرداری بافتی از عضلات ساق پا اندازهگیری کردند.
آنها پس از شش ماه، نتایج نمونههای ۲۰ بیمار که تحت جراحی قرار گرفتند را با ۱۹ بیمار تحت نظارت کامل یک برنامه ورزشی و ۱۷ بیماری که تحت درمان نبودند (گروه شاهد)، مقایسه کردند.
در هیچکدام از این گروهها کاهش این زخمها دیده نشد؛ ولی عمل جراحی از بدتر شدن آنها جلوگیری میکند. همچنین تحقیقات نشان داد که میزان TGF-Beta1 و فیبرهای کلاژن در میان گروه ورزش و شاهد افزایش یافته بود؛ اما در گروه تحت جراحی این افزایش وجود نداشت.
متاسفانه تمام بیماران برای این جراحی نامزد نمیشوند؛ زیرا خطرات مهمی در پی دارد و امکان دارد عروق درمانشده بازهم مسدود شوند.
در هر دو گروه بیماران تحت درمان، در توانایی راه رفتن روی دستگاه تردمیل پیش از آغاز درد پیشرفت داشتند. بااینحال تنها در گروهی که جراحی کرده بودند، مسافت پیاده طیشده در طول ۶ دقیقه افزایش یافته بود.
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد