سپید

سپید: این وسیله انبساط دهنده بافت بدون سیم با نام AeroForm، وسیله‌ای شبیه بالون است که یک پوسته پلیمر قابل انبساط نرم دارد و می‌تواند به تدریج با سالین یا هوا پر شود. به این ترتیب، به بافت و عضله پستان زمان داده می‌شود تا پیش از آنکه بیمار تحت جراحی بازسازی پستان قرار گیرد، اتساع پیدا کنند.
این بسط‌دهنده بافت باعث می‌شود تا بیمار نیاز به ویزیت‌های کمتری توسط جراح داشته و بیمار بتواند اتساع بافت پستان خود را نسبتا کنترل کند. البته بیماران باید با پزشکان خود صحبت کنند تا مطمئن شوند که چه نوعی از انبساط دهنده بافت برای آنها مناسب است و مزایا و خطرات استفاده از یک بسط‌دهنده بافتی به‌دنبال ماستکتومی برای آنها چیست.
بسط دهنده AeroForm جایگزین بسط‌دهنده سالین از قبل موجود می‌شود که بوسیله جراح انبساط پیدا کرده و در آن از یک سوزن برای سوراخ کردن پوست استفاده می‌شود تا سالین را از طریق یک پورت وارد منبسط کننده کنند.
AeroForm tissue expander با هوا پر شده و نیازی به سوزن ندارد. بیمار نیز می‌تواند بر سرعت پر شدن آن در منزل کنترل داشته باشد.
تائیدیه این وسیله براساس نتایج به دست آمده از یک کارآزمایی بالینی با حضور 99 بیمار بوده که از AeroForm expander استفاده کرده و 52 بیمار که از منبسط کننده سالین بهره برده‌اند. اکثریت بیماران (1/96 درصد) دریافت کننده AeroForm expander و 8/98 درصد از بیماران دریافت کننده منبسط کننده سالین، توانستند با موفقیت بافت پستان خود را منبسط کرده و آن را با یک ایمپلنت پستان عوض کنند.
براساس اطلاعیه FDA، این وسیله دو جزء اصلی دارد: 1) بسط دهنده، یک ایمپلنت استریل با یک پوسته خارجی که از سیلیکون درست شده و 2) یک کنترل کننده که درواقع یک کنترل کننده دوزاژ با کنترل از راه دور است. بسط دهنده دربرگیرنده یک مخزن دی‌اکسید کربن فشرده است. جزء کنترل کننده ابزاری دستی است با آنتن و الکترونیک‌های دریافت کننده که درون بسط دهنده جای گرفته‌اند و از این طریق با هم ارتباط برقرار می‌کنند. کنترل کننده، درواقع، با یک دریچه در مخزن ارتباط برقرار می‌کند تا دی‌اکسید کربن آزاد شده و به تدریج بسط دهنده را باد کند. این وسیله از قبل برنامه‌ریزی شده تا مقدار آزادسازی اندک دی‌اکسید کربن را به هر 3 ساعت یک بار و حداکثر برای 3 بار در روز محدود کند.
نکته قابل توجه آن است که همه بیمارانی که تحت جراحی بازسازی قرار می‌گیرند، کاندید مناسبی برای این وسیله نیستند و افراد واجد شرایط را جراح انتخاب می‌کند. بیمار نباید هیچ بافت تومورال باقیمانده‌ای در محل بسط داشته باشد و تا زمانی که این وسیله در بدن او جای گرفته، نباید تحت MRI قرار گیرد.
شایع‌ترین عوارض جانبی مرتبط با این وسیله که در کارآزمایی‌ها دیده شده، عبارتند از نکروز، سروما، عفونت پس از جراحی و درد مرتبط با جراحی. هیچ موردی از عوارض جانبی جدی گزارش نشد. این وسیله در گروه وسایل با خطر کم تا متوسط جای گرفته است.