سپید

مهتاب علیزاده ادامه داد: «به‌طوری که در طی یک بازه زمانی 30 ساله (سال‌های 1356- 1386) رشد جمعیت سالمند کشور 3 برابر شده است و انتظار می‌رود که در 11 سال آینده یعنی تا سال 1406 جمعیت 60 سال و بالاتر کشور به 10 درصد برسد. لذا با پیر شدن هرم سنی جمعیت کشور ایران، نیازهای مراقبتی و درمانی، شبکه‌ها وبرنامه‌های حمایت اجتماعی از سالمندان و مراقبین آنان، خانه‌های امن، اقامتگاه‌ها یا مراکز نگهداری استاندارد، انواع متفاوت در دسترس خدمات ومراقبت‌های سالمندی، سیستم‌های ایاب و ذهاب استاندارد و مبلمان شهری و شرایط زیست محیطی مناسب جهت سالمندان کشور مورد نیاز است.»
وی تصریح کرد: «از نظر توزیع جغرافیایی جمعیت سالخورده در استان‌های مختلف کشور که نیاز به برنامه‌ریزی‌های ویژه‌تری را می طلبند، نتایج مطالعه پیش‌بینی جمعیتی سالمندی و چالش‌های آن که توسط مرکز مطالعات جمعیت‌شناسی دانشگاه تهران در سال 1392 انجام دادیم، نشان می‌دهد که استان‌های گیلان، مازندران، سمنان، آذربایجان غربی، اصفهان، همدان و مرکزی دارای بیشترین جمعیت گروه سنی سالمندان 60 سال وبالاتر را دارند که نیازمند انجام برنامه غربالگری‌ها جهت اقدامات پیشگیرانه و ایجاد مراکز نگهداری روزانه (مهد سالمندان)، خانه‌های سالمندان به‌شکل مراقبت‌های تخصصی، حداقل یک بیمارستان در هر استان مجهز به بخش سالمندی و برنامه مراقبت در منزل هستند.»