سپید

قاسم روح‌اللهی در توجیه علت ماندگاری خود در این حوزه تصریح کرد: «البته که بخش خصوصی اگر در بخش‌های دیگری غیر از بهداشت و درمان سرمایه‌گذاری کند، منافع اقتصادی بهتر و بیشتری به دست خواهد آورد. تنها انگیزه‌ای که وجود دارد این است که پزشکان در یک محیط سالم و تخصصی و فارغ از بگیر و ببندهای بیمارستان‌های دولتی مشغول به کار می‌شوند و در شرایطی که نسبت به بیمارستان احساس مالکیت هم می‌کنند، با انگیزه و آرامش خاطر بیشتری به ارائه خدمات می‌پردازند. این بهترین انگیزه برای ورود به این حیطه است.» وی افزود: « البته دولت هم باید کمک کند تا چنین محیط‌هایی وجود داشته باشد و بتوانند سرپا بمانند وگرنه بیمارستان از نظر منافع مالی، هرگز سودآور نیست.»
روح‌اللهی در پاسخ به این سوال که «پس بنابر توضیحات شما تنها کسانی رغبت به حضور در عرصه ساخت و مدیریت بیمارستان‌های خصوصی پیدا می‌کنند که خودشان پزشک و ارائه‌دهنده خدمت باشند» گفت: «حتما همین‌طور است. این حیطه به درد غیرپزشک نمیخورد. غیر پزشک بنا به چه دلیلی باید وارد چنین کاری شود؟ چرا باید چندین میلیارد در جایی سرمایه‌گذاری کند که تا در آنجا کار نکند، پولی عایدش نمی‌شود؟» وی در توضیح این مطلب افزود: «بیمارستان‌های خصوصی واقعا توان پرداخت سود سهام به سهامداران خود را ندارد. چون اداره یک بیمارستان و فراهم‌آوری امکانات، تجهیزات، پرسنل و ساخت‌وسازهای دائمی و تعمیرات و بازسازی بخش‌های مختلف خرج دارد که اگر بیمارستان به اندک سوددهی هم برسد، باید 3 برابر آن مبلغ را صرف این مخارج کند. لذا این مسئله‌ایست که ما از نزدیک با آن در ارتباط هستیم. خود ما به سهامدارن بیمارستان، اصلا سود سهام پرداخت نمی‌کنیم. یعنی نداریم که بدهیم.»