عضو انجمن اماس:
حسین کاکاوند مشکل اساسی جامعه در ارتباط با بیماری اماس را عدم شناخت صحیح نسبت به این بیماری دانست و گفت: «دلیل این مسئله این است که متولی امر آگاهیرسانی به مردم، کار خودش را به درستی انجام نداده است.»
بیماران اماس، از نگاه ترحمآمیز مردم ناراحت هستند
4 September 2016 ساعت: 17:9
4 September 2016 ساعت: 17:9
حسین کاکاوند مشکل اساسی جامعه در ارتباط با بیماری اماس را عدم شناخت صحیح نسبت به این بیماری دانست و گفت: «دلیل این مسئله این است که متولی امر آگاهیرسانی به مردم، کار خودش را به درستی انجام نداده است.»
عضو انجمن اماس ایران در گفتوگو با سپیدآنلاین بابیان این مطلب، متولی اطلاعرسانی و آگاهیبخشی به جامعه را وزارت بهداشت به همراه رسانهها و تشکلهایی نظیر انجمن اماس دانست و اظهار داشت: «البته اگر از تکتک این بخشها سوال شود، خواهند گفت که ما فلان فعالیت را داشتهایم، فلان مجله را چاپ کردهایم، فلان بروشور را منتشر کردهایم و اقداماتی از این دست را برمیشمرند. ولی وقتی به جمعیت کشورمان نگاه میکنیم، متوجه میشویم که اقداماتی که احتمالا انجام شده، چقدر کم و ناکافی بوده است.» وی ضمن انتقاد از نگاه نادرست جامعه که بیماران اماس را انسانهایی میدانند که «ناتوانی» سرنوشت محتوم آنهاست، گفت: «مشکلی که این نگاه غلط ایجاد میکند این است که وقتی مبتلایان به اماس در میان و جزئی از همین مردم هستند، به دلیل وجود این نگاه، ناخواسته خودشان و بیماریشان را مخفی میکنند و همین مخفی کردن، مشکلات بعدی را بهوجود میآورد. درواقع به نظر من، در جامعه ما بیش از آن که اماس وجود داشته باشد، «اماس فرهنگی» وجود دارد. به این معنا که انقدر که فرهنگ جامعه ما درقبال روبرو شدن با یک بیمار اماسی مشکل دارد، خود بیمار اماسی مشکل ندارد.»
کاکاوند بیماری اماس را در مقایسه با بسیاری از بیماریهای دیگر، کممشکلتر دانست و گفت: «وقتی من مبتلا به اماس هیچ باید و نبایدی در خورد و خوراک، ورزش کردن، تفریح کردن و کارهای دیگر ندارم، این یعنی از بسیاری از بیماران دیگر مشکلات کمتری دارم. درواقع تنها باید و نبایدی که برای من وجود دارد، دوری از استرس، اضطراب، گرما و خستگی است و در مقابل، چیزهایی که به امثال من توصیه میشود، ورزش، نشاط و خندیدن است و در یککلام، یک بیمار اماس به داشتن یک زندگی با کیفیتتر دعوت میشود.» وی با انتقاد از نگاه ترحمآمیز برخی از مردم خاطرنشان کرد: «بیماران اماس از نگاه ترحمآمیز جامعه که همراه با شناخت صحیح نیست، ناراحت هستند. نگاه ترحمانگیز نگاهی است که نه توجه در پی دارد و نه کمک. همه آدمها از توجه خوششان میآید، همه آدمها از کمک همنوعان خودشان استقبال میکنند. ولی ترحم، نگاهی است که اینها را در خود ندارد و فقط نگاهی از روی ضعف است. این، یک رویکرد غلط است.»
کاکاوند بیماری اماس را در مقایسه با بسیاری از بیماریهای دیگر، کممشکلتر دانست و گفت: «وقتی من مبتلا به اماس هیچ باید و نبایدی در خورد و خوراک، ورزش کردن، تفریح کردن و کارهای دیگر ندارم، این یعنی از بسیاری از بیماران دیگر مشکلات کمتری دارم. درواقع تنها باید و نبایدی که برای من وجود دارد، دوری از استرس، اضطراب، گرما و خستگی است و در مقابل، چیزهایی که به امثال من توصیه میشود، ورزش، نشاط و خندیدن است و در یککلام، یک بیمار اماس به داشتن یک زندگی با کیفیتتر دعوت میشود.» وی با انتقاد از نگاه ترحمآمیز برخی از مردم خاطرنشان کرد: «بیماران اماس از نگاه ترحمآمیز جامعه که همراه با شناخت صحیح نیست، ناراحت هستند. نگاه ترحمانگیز نگاهی است که نه توجه در پی دارد و نه کمک. همه آدمها از توجه خوششان میآید، همه آدمها از کمک همنوعان خودشان استقبال میکنند. ولی ترحم، نگاهی است که اینها را در خود ندارد و فقط نگاهی از روی ضعف است. این، یک رویکرد غلط است.»
برچسب ها
دیدگاه کاربران
ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد