سپید

ایرج حریرچی درعین‌حال که انجام مطالعات دقیق و وجود پیوست‌های اجتماعی را برای پروژه‌ها لازم می‌داند، اما بیشتر بر شرایط غیرقابل تغییری تاکید دارد که به نظام سلامت تحمیل می‌شود. وی در گفت‌وگو با خبرنگار «سپیدآنلاین»، اظهار داشت: «این مطالعات، درمورد پروژه‌های بزرگ ما حتما لازم است که انجام شود. برای بعضی از آنها انجام شده ولی به دلیل اینکه تکلیف سرمایه‌گذار بعضی از پروژه‌ها مشخص نشده، هنوز مشاوری هم برای آن انتخاب نشده است.»
سخنگوی وزارت بهداشت تصریح کرد: «ما به بعضی از محدودیت‌های خودمان اعتراف می‌کنیم.» وی افزود: «وقتی که پروژه‌ها مکان‌یابی می‌شوند، یک مطالعه بزرگ در سطح شهر انجام می‌شود و آینده تخت‌های بیمارستانی در این شهر مشخص می‌شود. ما نتیجه این مطالعات درمورد شهر تهران را 2 سال پیش در جلسه‌ای به آقای دکتر قالیباف هم ارائه کردیم که مورد تایید کلی شهرداری هم قرار گرفته است.»
حریرچی ادامه داد: «ما به محدودیت‌های خودمان واقفیم ولی باید این مسائل را هم درنظر بگیریم که به عنوان مثال در تهران در حوزه دسترس مردم، زمین مناسب برای احداث بیمارستان نیست. بالاخره باید این محدودیت‌ها را درنظر بگیریم و با مصلحت کل شهر و کل نظام بهداشتی درمانی شهر، استان و کشور تصمیم بگیریم.» وی اضافه کرد: «ما در عالم تئوری زندگی نمی‌کنیم. ما در کشوری هستیم که صدهزار تخت بیمارستانی کم دارد. میزان متوسط بستری در بیماستان‌های دولتی 8/2 است و اشغال تخت هم بالای 70 – 80 درصد است. یعنی در نقطه بحران هستیم. از این صدهزار تختی که کمبود داریم، اگر مثلا 80 هزار تخت احداث شده بود، آن‌وقت می‌شد درمورد 10 یا 20 هزار تخت باقیمانده گفت که مثلا جای خوبی برای آنها درنظر گرفته نشده است. ولی درمورد پروژه‌هایی که در دستور کار قرار دارند، ما اطمینان داریم در هر نقطه از این شهر احداث شوند، یک بیمارستان کارا خواهند بود. جایابی این پروژه‌ها موضوع بعدی است.»
قائم‌مقام وزیر بهداشت با انتقاد از کسانی‌که درمورد جزئیات طرح‌ها تذکر می‌دهند، گفت: «بعضی‌ها موضوعاتی مانند این را مطرح می‌کنند و احساس می‌کنند که به نقطه خیلی کلیدی هم توجه کرده‌اند درحالی‌که نمی‌دانند ما هم به این نکات کلیدی توجه داریم. ما در کشوری هستیم که صدهزار تخت بیمارستانی کم دارد و درهمین زمان در مشکل‌دارترین جاها هم مذاکراتی برای احداث 13 هزار تخت در جریان است. برای انتخاب زمین برای این پروژه‌ها هم معمولا بیشتر از یکی دو گزینه، پیش روی ما قرار ندارد.» وی درپایان تاکید کرد: «بعضی ملاحظات وجود دارد که اگر همه‌چیز ایده‌آل بود، می‌شد بهای بیشتری به آنها داد.»