سپید

علی‌محمد مصدق‌راد ادامه داد: «علاوه‌براین در این روش با توجه به متفاوت بودن نوع بیمارستان‌ها نیاز به چندین کتاب استاندارد وجود دارد. از آنجاکه در رویکرد بخشی، بیمارستان به صورت بخش‌های مجزا دیده می‌شود، در نتیجه، کیفیت در برخی از بخش‌ها مناسب بوده و در سایر بخش‌ها مطلوب نیست.»
این دکترای سیاستگذاری و مدیریت سلامت با بیان اینکه رویکرد بخشی ممکن است کار را برای مدیران ارشد بیمارستان‌ها ساده کند و آنها اجرای استانداردهای هر بخش را به مسئول بخش واگذار کنند، تصریح کرد: «این روش علاوه‌بر اتلاف منابع بیمارستان، موجب افزایش تنش بین کارکنان نیز می‌شود. به خاطر ماهیت خدمات بیمارستانی، عملکرد هر بخش وابسته به عملکرد بخش‌های دیگر می‌شود. در ادامه وقتی مسئول هر بخش تنها به دنبال اجرای سنجه‌های اعتباربخشی واحد خود باشد، همکاری بین واحدهای مختلف بیمارستان کم شده و در نهایت بیمار آسیب خواهد دید.»
وی با اشاره به اینکه استانداردهای اعتباربخشی کشور باید از حالت بخشی به حالت کارکردی تبدیل ‌شوند، خاطرنشان کرد: «استانداردها در رویکرد کارکردی برای کل بیمارستان با تاکید همزمان بر ساختارها، فرایندها و نتایج برای نهادینه شدن کیفیت، ایمنی و اثربخشی در بیمارستان‌ها تدوین می‌شود. در این رویکرد کارکردهای مهمی که منجر به بهبود ایمنی، کیفیت و اثربخشی خدمات می‌شود، مورد توجه قرار می‌گیرد و مدیران بیمارستان‌ها بر ارتقای این کارکردها متمرکز می‌شوند. در نتیجه، مسئولیت اصلی اجرای استانداردهای اعتباربخشی در دست مدیران ارشد بیمارستان خواهد بود.»
مصدق‌راد خاطرنشان کرد: «از آنجاکه این رویکرد موجب استفاده بهینه از منابع بیمارستان شده و اثربخشی بیشتری خواهد داشت، تقریباً اکثر کشورهای جهان از رویکرد کارکردی استفاده می‌کنند. در این میان هیچ‌گونه رویکرد تلفیقی وجود ندارد. استفاده از ترکیب این دو رویکرد اثربخش و کارآمد نبوده و تنها منجر به افزایش تعداد محورها و استانداردهای ارزیابی می‌شود.»