بسیاری از ما زمانی که نام عمل جراحی می‌شنویم اولین کلمه‌ای که به دهنمان می‌رسد بیهوشی در اتاق عمل است. بیشتر مردم تا قبل از اینکه وارد اتاق عمل بشوند اطلاع صحیحی از این روند درمانی ندارند. همچنین بسیاری تا زمان ورود به اتاق جراحی پزشک بیهوشی خود را ملاقات نمی‌کنند. اکبر خمسه یکی از متخصصین بیهوشی کشورمی‌گوید: «افرادی که بیهوش می‌شوند بالفعل و بالقوه در معرض خطر هستند. حتی در بیهوشی‌های ساده و کوتاه‌مدت.بنابراین بیهوشی ازنظر حرفه‌ای کاری پرخطر و پرمسئولیت و گمنام است.» در ادامه گفتگوی سپید با اکبر خمسه ، عضو سابق هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران را می‌خوانید:
روال کاری یک متخصص بیهوشی به چه صورت است و چه وظایفی را به عهده دارد؟
بیمار در دو صورت وارد اتاق جراحی می‌شود، یا به‌صورت اورژانسی یا بیماری‌هایی که جراح تشخیص می‌دهد تا جراحی شود. روال استاندارد در دنیای امروز این است که بیمار چند روز قبل از جراحی، به پزشکان مختلف مراجعه می‌کند تا به بررسی وضعیت فیزیکی، سوابق و مشاوره‌های مختلف ازجمله داخلی، قلب و عروق، اگر کودک باشد متخصص اطفال، اگر خانم باشد متخصص زنان و غیره، بپردازند. همه این موارد را در پرونده‌ای به کلینیک بیهوشی ارجاع می‌دهند تا در آنجا متخصص بیهوشی سوابق را بررسی کند و نظر نهایی را در پرونده بنویسد. البته امکان دارد این متخصص بیهوشی همان متخصص بیهوش کننده در اتاق جراحی نباشد. این عمل را اصطلاحاً ویزیت قبل از بیهوشی یا قبل از جراحی می‌نامند.
نظر شما درباره شاخه بیهوشی در پزشکی چیست؟
در بسیاری موارد، بیمارها دارای اولویت هستند و به دلیل اورژانسی بودن بیمار، بعضی از رشته‌ها حیاتی‌تر هستند نسبت به باقی رشته‌ها؛ زیرا نمی‌توان به بیمار اورژانسی بگویند که فردا مراجعه کند. و به همین دلیل بیهوشی نیز یکی از نیازهای اولویت‌دارمحسوب می‌شود؛ زیرا همه آدم‌هایی که بیهوش می‌شوند بالفعل و بالقوه در معرض خطر و مرگ هستند حتی اگر بیهوشی‌های ساده و کوتاه‌مدت باشد. بنابراین بیهوشی ازنظر حرفه‌ای کاری پرخطر و پرمسئولیت و گمنام است.
در کشور ما این روند درمانی به چه صورت است؟
در ایران این استاندارد بین‌‌المللی طبابت، وجود ندارد. البته در دانشگاه علوم پزشکی از بیست‌وچند سال قبل که این استاندارد را پیاده شد، در تمام دانشگاه‌ها، کلیه بیمارانی که باید به اتاق عمل بروند، به‌غیراز بیماران اورژانس، روز قبل یا چند روز قبل به بخش بیهوشی مراجعه می‌کنند و ویزیت می‌شوند. منتها این در محیط آموزشی است و در محیط‌های خصوصی، مردم با این فرهنگ آشنا نشده‌اند. درحالی‌که این روند درمانی باید به دو صورت انجام شود یا بیمار خود به متخصص بیهوشی مراجعه کند یا توسط جراح به متخصص بیهوشی معرفی شوند.
دلیل ترسی که مردم نسبت به بیهوشی در اتاق عمل دارند چیست؟
دلیل ترس و ابهام موجود در جامعه نسبت به مسئله بیهوشی این است که جامعه برایش روشن نشده که متخصصین بیهوشی چه مسئولیتی دارند و وظایفشان دقیقاً در چه محدوده‌ای است. درنتیجه درمجموع مشکلات زیادی ایجاد می‌شود که پنهان می‌ماند و آنچه در ظاهرمسائلی است که اهمیت دارند اما تنها ظاهر این مسئله هستند.
عدم آگاهی مردم چه تاثیری در رابطه میان بیمار و متخصص بیهوشی دارد؟
به دلیل اینکه آگاهی و آشنایی مردم نسبت به بیهوشی قبل از اتاق عمل است، بنابراین بیمار به‌صورت معمول متخصص بیهوشی خود را نمی‌بیند و چون نسبت به بیهوشی همیشه خطر عوارض دیر بیدار شدن یا مرگ‌ومیر وجود دارد، ترس و وحشتی ایجاد می‌شود که این ترس طبیعی است. زیرا مردم آگاهی ندارند و همین باعث می‌شود که جامعه همیشه نسبت به بیهوشی حالت ترس و ناآشنایی داشته باشد. معمولاً بیمارها اطلاعاتی کسب نمی‌کنند و قبل از جراحی ویزیت نمی‌شوندکه این باعث می‌شود در سطح جامعه ابهامات و مشکلاتی به وجود می‌آید.
روال کاری یک متخصص بیهوشی به چه صورت است و چه وظایفی را به عهده دارد؟
بیمار در دو صورت وارد اتاق جراحی می‌شود، یا به‌صورت اورژانسی یا بیماری‌هایی که جراح تشخیص می‌دهد تا جراحی شود. روال استاندارد در دنیای امروز این است که بیمار چند روز قبل از جراحی، به پزشکان مختلف مراجعه می‌کند تا به بررسی وضعیت فیزیکی، سوابق و مشاوره‌های مختلف ازجمله داخلی، قلب و عروق، اگر کودک باشد متخصص اطفال، اگر خانم باشد متخصص زنان و غیره، بپردازند. همه این موارد را در پرونده‌ای به کلینیک بیهوشی ارجاع می‌دهند تا در آنجا متخصص بیهوشی سوابق را بررسی کند و نظر نهایی را در پرونده بنویسد. البته امکان دارد این متخصص بیهوشی همان متخصص بیهوش کننده در اتاق جراحی نباشد. این عمل را اصطلاحاً ویزیت قبل از بیهوشی یا قبل از جراحی می‌نامند.
نظر شما درباره شاخه بیهوشی در پزشکی چیست؟
در بسیاری موارد، بیمارها دارای اولویت هستند و به دلیل اورژانسی بودن بیمار، بعضی از رشته‌ها حیاتی‌تر هستند نسبت به باقی رشته‌ها؛ زیرا نمی‌توان به بیمار اورژانسی بگویند که فردا مراجعه کند. و به همین دلیل بیهوشی نیز یکی از نیازهای اولویت‌دارمحسوب می‌شود؛ زیرا همه آدم‌هایی که بیهوش می‌شوند بالفعل و بالقوه در معرض خطر و مرگ هستند حتی اگر بیهوشی‌های ساده و کوتاه‌مدت باشد. بنابراین بیهوشی ازنظر حرفه‌ای کاری پرخطر و پرمسئولیت و گمنام است.
در کشور ما این روند درمانی به چه صورت است؟
در ایران این استاندارد بین‌‌المللی طبابت، وجود ندارد. البته در دانشگاه علوم پزشکی از بیست‌وچند سال قبل که این استاندارد را پیاده شد، در تمام دانشگاه‌ها، کلیه بیمارانی که باید به اتاق عمل بروند، به‌غیراز بیماران اورژانس، روز قبل یا چند روز قبل به بخش بیهوشی مراجعه می‌کنند و ویزیت می‌شوند. منتها این در محیط آموزشی است و در محیط‌های خصوصی، مردم با این فرهنگ آشنا نشده‌اند. درحالی‌که این روند درمانی باید به دو صورت انجام شود یا بیمار خود به متخصص بیهوشی مراجعه کند یا توسط جراح به متخصص بیهوشی معرفی شوند.
دلیل ترسی که مردم نسبت به بیهوشی در اتاق عمل دارند چیست؟
دلیل ترس و ابهام موجود در جامعه نسبت به مسئله بیهوشی این است که جامعه برایش روشن نشده که متخصصین بیهوشی چه مسئولیتی دارند و وظایفشان دقیقاً در چه محدوده‌ای است. درنتیجه درمجموع مشکلات زیادی ایجاد می‌شود که پنهان می‌ماند و آنچه در ظاهرمسائلی است که اهمیت دارند اما تنها ظاهر این مسئله هستند.
عدم آگاهی مردم چه تاثیری در رابطه میان بیمار و متخصص بیهوشی دارد؟
به دلیل اینکه آگاهی و آشنایی مردم نسبت به بیهوشی قبل از اتاق عمل است، بنابراین بیمار به‌صورت معمول متخصص بیهوشی خود را نمی‌بیند و چون نسبت به بیهوشی همیشه خطر عوارض دیر بیدار شدن یا مرگ‌ومیر وجود دارد، ترس و وحشتی ایجاد می‌شود که این ترس طبیعی است. زیرا مردم آگاهی ندارند و همین باعث می‌شود که جامعه همیشه نسبت به بیهوشی حالت ترس و ناآشنایی داشته باشد. معمولاً بیمارها اطلاعاتی کسب نمی‌کنند و قبل از جراحی ویزیت نمی‌شوندکه این باعث می‌شود در سطح جامعه ابهامات و مشکلاتی به وجود می‌آید.
