افراد مبتلا به دیابت نوع 1، برای حفظ قندخون خود نیاز به تزریق منظم انسولین دارند که روشی تهاجمی است و نیاز به مراقبت خاصی دارد، اما در بررسی جدید که در انستیتو پلیتکنیک رنسلیر صورت گرفت، نشان داده شد که روشهای درمانی راحتتر خیلی دور از دسترس نیست، چرا که دانشمندان توانستند میزان تولید انسولین در موش را با استفاده از امواج الکترومغناطیسی از راه دور تنظیم کنند. محققان این روش جدید را رادیوژنتیک (radiogenetics) نامیدهاند. دلیل موفقیت این روش استفاده از ذرات ذخیرهکننده آهن به نام فریتین هستند که به کانالی یونی متصل و قادر به میانکنش با امواج رادیویی یا میدان مغناطیسی هستند. وقتی امواج از طریق تلفنهمراه یا دستگاهی قابل پوشیدن منتقل میشوند، ذرات فریتین کانال یونی (به نام TRPV1) که در سطح غشا سلول قرار گرفته است را باز میکنند. با باز شدن TRPV1، یونهای کلسیم از طریق این کانال وارد سلول میشوند و DNA سنتتیک را که به وسیله دانشمندان برای روشن کردن پروتئین ژنهای پاییندست تولید شده است و در اینجا همان انسولین است، فعال میکند. دانشمندان از این سیستم برای کاهش سطح قندخون در موش استفاده کردند، اما آنها میگویند این درمان میتواند در سایر میزبانها و در ارتباط با شرایط و بیماریهای دیگر نیز بهینهسازی شود. به گفته جاناتان دردیک، استاد شیمی و مهندسی ژنتیک موسسه پلی تکنیک رنسلیر، استفاده از میدانهای مغناطیسی رادیوفرکانسی-محور، پیشرفت بزرگی در بیان از راه دور ژنهاست، زیرا روشی غیرتهاجمی و سازگار است. شما مجبور به داخل کردن چیزی نیستید، هیچ سیم و سیستم نوری نیاز نیست و ژنها از طریق ژن درمانی وارد میشوند. شما از دستگاهی پوشیدنی بهره میگیرید که تولیدکننده میدانی مغناطیسی در بخشهای خاصی از بدن است و قابلیت درمان بسیاری از بیماریها، مانند بیماریهای تخریبکننده سیستم عصبی را دارد. در این آزمایش، محققان برای شروع مراحل و بررسی موثر بودن آنها در شروع تولید انسولین، هم از امواج الکتریکی و هم از میدانهای مغناطیسی استفاده کردند. محققان هماکنون به دنبال پیبردن به جواب این سوال هستند که آیا این تکنیک قادر به کنترل فعالیتهای عصبی هم هست یا نه؟
منبع: Gizmag
مهسا شیرانی