سلامت بینایی سهیلا جورکش، یکی از آسیب دیدگان حادثه اسیدپاشی اصفهان در حال بهبودی است؛ این خبری است که او اعلام اما تاکید کرد که باوجود بازگشت بخشی از بینایی چشمچپ، هنوز نمیتوان بهطور قطعی تائید کرد که این بینایی ثابت میماند.
سهیلا اواخر سال ۹۵ برای جراحی چشمچپ خود به بوستون آمریکا سفر کرد. طبق اظهارات او و خانوادهاش در این مدت باوجود درخواستهای مکرر برای کمک مالی، مبلغی که برای این کار به آنها اختصاص دادهشده برای هزینههای درمان کافی نیست. جورکش در گفتوگوی قبلی خود که در تیرماه ۹۶ انجام شد، گفته بود که بعد از شش ماه که ازسفرآنها به آمریکا میگذرد، هنوز هزینهای برای انجام کارهای درمانی پرداختنشده؛ هزینههایی که دستور پرداخت آن از سوی رئیسجمهور و وزیر بهداشت صادرشده است. او دو عمل جراحی را در آمریکا پشت سر گذاشته که نتایج مثبتی را به دنبال داشته است.
سهیلا جورکش درباره آخرین وضعیت درمان چشمچپ خود میگوید: «هشت ماه است که در بوستون امریکا اقامت داریم و در این مدت با جراحی که برای اولین بار مجوز آن از طرف اف. دی. ای آمریکا صادر شد، توانستم قسمتی از بینایی چشمچپم را به دست آورم. بعد از عمل جراحی اول، چشمم خونریزی کرد و مجبور شدم عمل دیگری انجام دهم. پزشکان از اینکه میتوانند این جراحی را روی بیماران دیگر نیز انجام دهند بسیار خوشحال هستند، اما با توجه به اینکه این جراحی برای اولین بار است که انجام میشود نتیجه آن قابل پیشبینی نیست و چشمی که جراحیشده نیاز به مراقبتهای زیادی دارد.»
او ادامه میدهد: «هنوز در حال گذراندن دوره درمان هستم و پزشک زمان بازگشتم به ایران را مشخص نکرده است. دید من فعلاً باید تثبیت شود و از عینک استفاده کنم. البته تا امروز بهجز جراحی روی چشمچپ، هیچ اقدامی برای جراحی زیبایی انجامنشده است. من اولین نفری بودم که این جراحی را انجام دادم و درعینحال باید معاینات بهصورت مداوم انجام شود.»
جورکش با ابراز امیدواری درباره بازسازی چشم و شبکیه، ادامه داد: «چشم من در حال حاضر نیاز به مراقبت زیاد و داروهای ساختنی دارد. در طول این سه سال با تمام رنجی که کشیدم توانستم با استقامت بجنگم و بینایی چشمم را به دست آورم. در این مدت نیز هزینه کمی به ما پرداخت کردند که پاسخگوی نیازهای ما نیست؛ من بیناییام را بهسختی به دست آوردهام، کمک کنید این بینایی را نگهدارم. با توجه به ادامه روند درمان، همچنان نیاز به همراهی مسئولان و درخواست رسیدگی به مشکلاتم رادارم. امید دارم که بیناییام رو به بهبودی رود، چون دیگر طاقت نابینایی ندارم.»
جورکش ادامه داد: «باوجود انسانهایی که من را ناامید میکردند، به لطف خدا و پدر و مادرم و دعای مردم، بینایی چشمم را به دست آورم. امیدواریم مبلغی در نظر گرفته شود تا مشکل ما حل شود و من رنج کمتری برای تامین هزینههای درمان بکشم.»
او تاکید کرد:«سه سال از اتفاق زنجیرهای اسیدپاشی اصفهان که در آن بهصورت ناجوانمردانه در حال رانندگی به صورتم اسیدپاشیده شد، میگذرد، اما هنوز هیچکسی را دستگیر نکردهاند. من هنوز جواب سوالم را نگرفتهام که به چه جرمی باید تا این اندازه درد بکشم و با چنگ و دندان بیناییم را به دست آورم؟»
ایسنا