در تمام بیماران مبتلا به پارگی زودرس پرده‌های جنینی، سن بارداری، تظاهرات جنینی و وضعیت جنین باید مورد بررسی قرار گیرد. معاینه برای بررسی عفونت داخل رحمی، جداشدن جفت و عوارض جنینی انجام شود. اگر نتایج در معاینه منفی بودند و از ضرورت شروع درمان مطمئن نبودید، کشت برای بررسی آلودگی استرپتوکوک گروه B باید درخواست شود. در بیماران با پارگی زودرس غشاهای بارداری، یک دوره اولیه مانیتورینگ ضربان قلب جنین و نیز مانیتورینگ انقباضات و فعالیت‌های رحمی توصیه می‌شود تا هر گونه ضربانات غیرطبیعی قلبی جنین و نیز ارزیابی انقباضات میسر شود. مدیریت پس از تایید تشخیص پارگی زودرس پرده‌های جنینی، به طور اولیه به سن بارداری وابسته است. شرایط نامطمئن جنینی و کوریوآمنیونیت علامت‌دار، اندیکاسیون‌های القای زایمان هستند. خونریزی از واژن، مطرح کننده جدا شدن جفت است و باید زایمان برای بیمار درنظر گرفته شود. البته تصمیم نهایی بر اساس وضعیت جنین، میزان خونریزی و سن بارداری اتخاذ می‌شود.
PRNewswire