سوزش سردل، واژهای متداول است که به حس سوزش در قسمت بالای قفسهسینه اشاره دارد. هر چند که به اصطلاح گفته میشود «سوزش سردل»، اما این واژه ارتباطی با قلب ندارد. سوزش سردل با برگشت اسیدمعده به سمت بالا، یعنی مسیر معکوس معده به دهان، ایجاد میشود. سوزش سردل موقتی و گاه و بیگاه، معمولا با خوددرمانی بیماران با داروهای ضداسید غیرنسخهای یا بلوککنندههای اسید برطرف میشود، اما در مورد سوزش سردل پایدار که به درمانهای غیرنسخهای پاسخ نمیدهد یا سوزش سردلی که با علائم دیگری مانند سختی بلع، بلع دردناک، گرفتگی صدا، تهوع یا استفراغ همراه باشد، باید بررسیهای تکمیلی انجام داد. این علائم ممکن است ناشی از بیماری رفلاکس محتویات معده به مری یا بیماری دیگری باشد که برای درمان آنها نیاز به داروهای نسخهای است.
 در ابتدا، توصیه به تغییر عادات زندگی ممکن است در بهبود علامت سوزش سردل کمککننده باشد. کاهش وزن، ترک سیگار، استفاده از لباسهای راحت و پرهیز ار مصرف الکل، کافئین و غذاهای محرک میتواند بسیار اثربخش باشد. فاصله انداختن حداقل 3 ساعت بین صرف غذا و زمان خواب، بالاتر قرار دادن سر از بدن به اندازه حداقل 6 اینچ، همه موجب بهبود علائم شبانه میشود. ضداسیدهای غیرنسخهای در کوتاه کردن زمان لازم برای بهبود موثراند ولی استفاده مکرر از آنها ممکن است موجب یبوست یا اسهال شود. موارد شدیدتر سوزش سردل را میتوان با تجویز داروهایی که تولید اسید معده را کاهش میدهند- مانند آنتاگونیستهای گیرنده هیستامین 2 (سایمتیدین، رانیتیدین و فاموتیدین) یا مهارکنندههای پمپ پروتون(امپرازول، لانزوپرازول و رابپرازول)-کنترل کرد. مهارکنندههای پمپ پروتون در کاهش تولید اسید معده اثربخشتر از آنتاگونیستهای گیرنده هیستامین 2 هستند. به همین دلیل آنتاگونیستهای گیرنده هیستامین 2 و ضداسیدها اغلب همراه با هم تجویز میشوند.