عمار تفتی بازیگر سریال «پریا» معتقد است کاراکتری که در این مجموعه نقش آن را ایفا میکند هیچ پیامی برای مخاطب ندارد چرا که این کاراکتر یک آدم واقعی است.
 این بازیگر که کاراکتر شهرام را در مجموعه «پریا» ایفا میکند، درباره نقش خود که به عنوان نماینده بخشی از جامعه در این مجموعه نمود دارد، اظهار کرد: «باعث خرسندی است برای هر بازیگری که نقشی که به او پیشنهاد میشود طوری طراحی شود که کاملا نمود بیرونی داشته باشد و تماشاگر به صورت ملموس با او در ارتباط باشد و در عین حال به هیچ عنوان تیپ نباشد، یعنی اینکه در عین آشنایی منحصر به فرد هم باشد. با این تعریف شهرام یک آدم واقعی است. یک آدم معمولی که در عین حال دست من بازیگر را برای حضور در دنیای خودش بازتر میگذارد و من را مجبور به حفظ قواعد تیپ خودش نمیکند.» تفتی در ادامه درباره موضوع مجموعه «پریا» (ایدز) که دست روی حساسیتهای جامعه گذاشته است و مسائل جامعه را به مخاطب ارائه میدهد، موضوعی که مطرح کردن آن همواره با اما و اگرهایی روبهرو بوده است، اظهار کرد:«صرف نظر از اینکه این قصه چه هدفی دارد، نکتهای تامل برانگیز است و آن اینکه ما کمی باید حساسیتهایمان را کمتر کنیم و همه چیز زود به هر کسی برنخورد. سالهاست که ایدز مسئله حساسی در جامعه ماست. متاسفانه ما هنوز در جامعه مجبوریم سریال بسازیم و بگوییم که چنین بیماری وجود دارد. در حالی که به جای حساس بودن روی این موضوعات باید به عنوان موضوعات عادی بشری به آنها نگاه کنیم تا بتوانیم به آنها بیندیشیم و راهکار بیابیم. حساسیتهایمان گاهی به روشنی نمایانگر تعصباتمان است.»
 او ادامه داد: «اگر مسائلی همچون ایدز دست به گریبان همه در دنیاست اقشار مختلف جامعه باید این مسئله را جدی بگیرند. به عنوان مثال ما هنرمندان و بازیگران میتوانیم ابزار آگاهی برای این مسئله باشیم نه اینکه آن را سانسور کنیم تا به کسی برنخورد.» این بازیگر که پیش از این با حسین سهیلیزاده در مجموعه «نیاز» همکاری داشته است، درباره کاراکتر شهرام توضیح داد:«شخصیت شهرام در حقیقت نه آدم خوبی است و نه بد بلکه یک آدم معمولی است که جنبههای خوب و بد دارد و در موقعیتهایی جذاب یا نفرتانگیز میشود و داستان زندگی برایش به گونهای پیش رفته است که دست به اشتباهاتی زده است که اغلب جبرانناپذیر هستند و از جایی که کاراکتر شهرام معرفی میشود و او را میبینیم اتفاقاتی برایش رقم میخورد که در هیچ کدام قصد و نیت بدی نداشته است اما معادلات نادرست اتفاقات غیرقابل برگشتی برایش رقم میزند و این داستان او را به ناکجاآباد میبرد. اما در نهایت امیدوار است. اینکه بهار کاراکتری که به عنوان همسرش در «پریا» معرفی میشود، به زندگی با او برگردد.»تفتی در ادامه درباره تاثیر به تصویر کشیدن شخصیت یک فرد معتاد که به گفته خود او بر اساس یک کاراکتر واقعی طراحی شده است، اظهار کرد: «این داستان به گونهای رقم خورده است که بیننده با حداکثر نتیجهای که یک اشتباه میتواند به بار بیاورد رو در رو شود و تلاش من این بوده که این کاراکتر شبیهتر به آدمهای واقعی جامعه باشد تا تاثیر مضاعف روی آنها بگذارد و در حد امکان قابلیت همذاتپنداری داشته باشد در این زمینه نهایت توانم را در بازی نکردن به کار بردم.» او در پایان گفتوگوی خود یادآور شد: «کاراکتر شهرام در «پریا» هیچ پیامی برای مخاطب ندارد چرا که این کاراکتر قصه یک آدم واقعی را روایت میکند. امیدوارم هر تماشاگر پیام متفاوتی از او بگیرد چرا که او یک آدم واقعی است.»
 عمار تفتی سپس درباره همکاریاش با حسین سهیلیزاده یادآورشد: «پیش از همکاری در مجموعه «پریا» در تابستان سال 94 سریال «نیاز» را با ایشان همکاری کردم و در سال 81 نیز در مجموعه «رستوران خانوادگی» ایفای نقش کردم. این فاصله در همکاری با ایشان بیتردید ارزش بازی در نقش شهرام و حضور در مجموعه پریا را داشت. از آقای سهیلیزاده به خاطر انتخابشان نهایت قدردانی را دارم. نقش شهرام عسگری را بینهایت دوست دارم و امیدوارم نقش اثرگذاری باشد.» سریال «پریا» کاری از گروه فیلم و سریال شبکه سه سیما است که به قلم سعید فرهادی نگاشته شده و بازیگرانی چون لادن مستوفی، امیرحسین آرمان، محمود پاکنیت، افسانه بایگان، امیررضا دلاوری، کمند امیر سلیمانی، عمار تفتی، رامتین خداپناهی، محمدهادی قمیشی و ساغر شکوری در آن نقشآفرینی میکنند. یک متخصص بیماریهای عفونی عضو انجمن بیماران عفونی درباره عملکرد حال حاضر تلویزیون در قبال این بیماران و ساخت مجموعه «پریا» که به ایدز پرداخته است، اظهار کرد:« تلویزیون شاید با این مجموعه کمکاریهای قبلیاش را جبران کند، اما باز هم جای کار زیادی دارد؛ چراکه عملکرد تلویزیون در قبال بیماریهایی همچون ایدز مطلوب نبوده است.» مسعود مردانی درباره عملکرد تلویزیون در پرداختن به بیماریهایی همچون ایدز که همواره با خط قرمزهایی مواجه بوده است، اظهار کرد: «متاسفانه عملکرد تلویزیون تاکنون در بُعد آموزش و آگاهی به مخاطب مطلوب نبوده است؛ البته این رسانه معذوریتهای خاص خود را دارد. اما با این سریال به نظر میرسد بیش از آن چیزی که انتظار میرفته، عمل کرده است.»
 او سپس تاکید کرد: «تلویزیون یکی از تاثیرگذارترین رسانههایی است که اگر در قبال این بیماریها آگاهیهای لازم را به مخاطب ندهد اتفاقاتی که نباید بیفتد، خواهد افتاد.» این عضو انجمن بیماران عفونی در پاسخ به اینکه عملکرد مجموعه «پریا» در پرداختن به بیماری ایدز را چگونه ارزیابی میکنید و آیا این مجموعه را دنبال میکنید، اظهار کرد: «به دلیل اهمیت مسئله ایدز و اینکه عضو کمیته کشوری HIV هستم، قسمتهایی از این مجموعه را دنبال کردم. به نظر میآید که این مجموعه حرفی برای گفتن دارد و آن طور که پیش میرود در آینده بهتر هم خواهد شد.» او سپس در بخش دیگری از گفتوگوی خود یادآور شد: «با افزایش بیماریهای عفونی در سطح جامعه، نیاز به برنامههایی که بتوانند آگاهیهای بهداشتی مردم را بالا ببرند، بیشتر احساس شد. بیماری HIV یک معضل اجتماعی فرهنگی است و 90 درصد از موارد آن در معتادان مواد مخدر و تزریقی که سرنگ مشترک استفاده کردهاند ایجاد شده است. حال اینکه چه کسی باید به قشر جوان کشور ما درباره این بیماری آگاهی بدهد، بحث تلویزیون مطرح میشود؛ رسانه ملی میتواند با ساخت برنامههای مفرح و هیجانانگیز به راحتی به مخاطب، این آموزش را اپیدمی کند.»
 مردانی در ادامه با اعتقاد بر اینکه «پریا» کاری منسجم و مناسب است، اظهار کرد: «حداقل چندین پزشک با این مجموعه همراهی کرده و به آن مشاوره دادهاند که به این شکل خروجی داشته باشد. این مجموعه بدون اینکه بنیادهای خانواده را زیر سوال ببرد به مسائل اجتماعی مبتلابه جوامع تاکید میکند و به مخاطب هشدار میدهد که بیماری ایدز از چه راههایی فرد را مبتلا میکند. این مجموعه همچنین به این مسئله اهمیت میدهد که بیماری HIV تا چه میزان بر روابط اجتماعی تاثیر میگذارد.» این عضو کمیته کشوری HIV در ادامه این نکته را حایز اهمیت دانست که جای یکسری برنامهها و سریالهایی که اطلاعات جامع و کامل به مخاطب بدهند در شرایطی که حساسیت خانوادهها را برنمیانگیزند و بدآموزی ندارند، در تلویزیون خالی است. مردانی در بخش پایانی گفتوگوی خود با اشاره به تفاوت آموزشهای لازم درباره بیماری ایدز در کشورهای غربی و کشورهای خاورمیانه بیان کرد: «بیش از 30 سال از اپیدمی ایدز در دنیا میگذرد. کشورهایی که زمانی بالاترین میزان HIV را در دنیا داشتند همچون کشورهای غربی اروپا، آمریکا و استرالیا با یک سلاح برنده، موثر و ارزان به نام آموزش توانستند علیه این بیماری غلبه کنند اما بالعکس اگر کشورهای خاورمیانه را ملاحظه کنیم با این مسئله همچنان دست و پنجه نرم میکنند و شرایط بدتر میشود؛ چرا که هنوز شرایط اپیدمی بیماری فراهم نشده است. آن هم با وجودی که متاسفانه سن ابتلا به این بیماری کاهش پیدا کرده و خانمها بیش از آقایان به این بیماری مبتلا میشوند که بیشتر این مسائل به روابط جنسی حفاظت نشده برمیگردد. بنابراین اگر این برنامهریزیها و انتقال آگاهیهای لازم به جوامع شکل نگیرد با اپیدمی ایدز در کشور روبهرو خواهیم بود.»