استاتینها، علاوه بر کاهش کلسترول، خاصیت ضدالتهابی از خود نشان دادهاند. عملکرد ضدالتهابی استاتینها، موجب شده که آنها در پیوند عضو و بیماریهای عصبی نیز مطرح شوند و در درمان سندرم دیسترس تنفسی حاد نیز تحت مطالعه قرار دارند.
 مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین در درمان سندرم دیسترس تنفسی حاد مطرح شدهاند. اعتقاد بر این است که هایپوکسی موجب تحریک گیرندههای آنژیوتانسین 2 شده و به افزایش نفوذپذیری عروقی و ادم ریوی منتهی میشود. برای اثبات اثربخشی مهارکنندههای آنزیم مبدل آنژیوتانسین در درمان سندرم دیسترس تنفسی حاد، مطالعات بیشتر مورد نیاز است. نارسایی همزمان چند عضو، یکی از علل شایع مرگ و میر مرتبط با سندرم دیسترس تنفسی حاد است که بهطور کلی بهدلیل افزایش انعقادپذیری رخ میدهد. بنابراین، از لحاظ تئوری آنتی کوآگولانتها با مهار آبشار انعقادی موجب کاهش مرگ و میر در سندرم دیسترس تنفسی حاد میشوند. هر چند که مطالعات بالینی روی آنتی کوآگولانتها، اثرات مثبت آنها در درمان سندرم دیسترس تنفسی حاد را به اثبات نرساندهاند. نقش درمان با آسپیرین نیز مورد بررسی بوده است. یک مطالعه مشاهدهای احتمال ارتباط میان مصرف آسپیرین و کاهش شیوع سندرم دیسترس تنفسی حاد را مطرح کرده است. البته مطالعات آیندهنگر باید انجام شود تا فواید تجویز آسپیرین در درمان سندرم دیسترس تنفسی حاد به اثبات برسد.