2. داروهای خوراکی ضدانعقاد
مصرف همزمان چند دارو و تداخل
دارو/ دارو به طور خاص در سالمندان مایه نگرانی است، در نتیجه ساخته شدن داروهای خوراکی ضدانعقاد نوین (NOACs) برای درمان فیبریلاسیون دهلیزی غیردریچهای در این گروه سنی باعث جلب توجهها شده است.
کدامیک از این موارد درباره NOACها واقعیت دارد؟
۱- آنتیدوت برای اپیکسابان (apixaban)، دابیگاتران (dabigatran) و ریواروکسابان (rivaroxaban) در دسترس بالینی است
۲- در کارآزمایی ARISTOTLE، دوزهای اپیکسابان در بیماران بالای ۸۰ سال پایین آورده شده بود
۳- در کارآزمایی RE-LY دابیگاتران میزانهای خونریزی کمتری نسبت به وارفارین در سالمندان داشت
۴- همه NOACهای تاییدشده موجود دو بار در روز تجویز میشوند
۵- نشان داده شده است که همه
NOACها در مقایسه با وارفارین باعث افزایش قابلتوجه در خونریزی در میان بیماران ۷۵ ساله و بالاتر میشوند
پاسخ: پاسخ درست گزینه ۲ است.
گرچه بسیاری از پزشکان با توجه در اختیار نبودن بالینی آنتیدوت برای ضدانعقادهای خوراکی نوین درباره استفاده از آنها مردد هستند، اما این داروها مزایای زیادی دارند. این داروها تداخلهای دارو/دارو یا دارو/غذای بسیار کمی دارند و با مصرف آنها نیازی به پایش مداوم آزمایشگاهی (که اغلب برای سالمندان با مشکل حرکتی مشکل است) نیست. در کارآزمایی ARISTOTLE دوز تعیینشده ابتدایی اپیکسابان برای بیماران بالاتر از ۸۰ سال (به جای ۵ میلیگرم) ۲.۵ میلیگرم بود. با این دوز پایینتر اپیکسابان تفاوت عمدهای در حوادث خونریزی عمده در سالمندان میان وارفارین و اپیکسابان وجود نداشت. در کارآزمایی RE-LY دوز بالاتر ۱۵۰ میلیگرم دو بار در روز دابیگاتران نسبت به وارفارین باعث اندکی افزایش میزان خونریزیهای عمده در میان سالمندان شد؛ در این زیرگروه سنی میزان خونریزی با دوز ۱۱۰ میلیگرم دو بار در روز این دارو با وارفارین مشابه بود. ریواروکسابان در میان NOACهای در حال حاضر تاییدشده از این لحاظ منحصر به فرد است که به صورت دوز منفرد روزانه مصرف میشود. گرچه در کارآزمایی ROCKET-AF میزانهای کلی خونریزی در بیماران سالمندتر نسبت به بیماران جوانتر بالاتر بود، اما این میزان برای ریواروکسابان در مقایسه با وارفارین در جمعیت سالمندان به طور قابلتوجهی بالاتر نبود.
ادامه دارد...