پزشکان میتوانند بهطور مصنوعی جنسیت نوزاد را انتخاب کنند. در آمریکا از دو روش برای انتخاب جنسیت نوزاد استفاده میشود.
یک روش جدا کردن اسپرم است. این روش بر این اساس است که اسپرم دارای کرومووزوم X (باعث ایجاد جنین مونث میشود) اندکی سنگینتر از کروموزوم Y است (که جنین مذکر ایجاد میکند).
با استفاده از این تفاوت اندک وزنی، میتوان اسپرمها را به دو گروه X و Y تقسیم کرد و آنها را برای عمل «تلقیح داخل رحمی اسپرم» (IUI) آماده کرد.»
میزان موفقیت تعیین جنسیت جنین با استفاده از روش جدا کردن اسپرم برای دختردار شدن 90 درصد و برای پسردار شدن 70 درصد است.
یک روش شایع دیگر «تشخیص ژنتیکی قبل از کاشتن رویان» (PGD) – شکلی از «لقاح خارج رحمی» (IVF) است. در این روش رویانها در آزمایشگاه ایجاد میشوند و بعد در رحم زن کاشته میشوند.
پزشکان در این روش، برخلاف IVF معمولی چند سلول را از رویانهای آماده شده جدا میکنند تا جنسیت آن را تعیین کنند و تنها رویانهایی را در رحم میکارند که جنسیت مطلوب را داشته باشند.
این روش موفقیتی نزدیک به 100 درصد در انتخاب جنسیت جنین دارد، اما هزینه آن بیشتر است، و نسبت به روش جدا کردن اسپرم، از لحاظ فیزیکی فشار بیشتری به زن میآورد.
پژوهشگران میگویند: «هیچکدام از این دو روش بر جنین در حال رشد اثر بدی ندارد.»
انجام PGD سختتر است، اما ممکن است بیماران با انجام این روش بخواهند با عدم قطعیت اندکی که در روش جدا کردن اسپرم وجود دارد، مواجه شوند.
انتخاب جنسبت نوزاد به دلایل غیرپزشکی در بریتانیا ممنوع است و 80 درصد مردم نیز با این ممنوعیت موافقند، اما در آمریکا در حال حاضر قانونی در اینباره وجود ندارد.