عوارض بیماری کرون: شایعترین عارضه بیماری کرون مسدود شدن روده بزرگ است. مسدود شدن یا تنگی زمانی اتفاق میافتد که بیماری سبب ضخیم شدن دیواره روده به علت ورم یا بافت حاصل از زخم شود. مسیر عبور در روده کوچکتر و کوچکتر میشود تا اینکه کاملا بستهمیشود. فیستول عارضه شایع دیگری از این بیماری است. فیستول زمانی اتفاق میافتد که زخمهای روده دیواره آن را سوراخ کرده و به شکل تونلی به بافت اطراف مثل مثانه یا واژن یا به پوست کشیده میشود. فیستول اغلب اطراف مقعد و سوراخ آن رخ میدهد. این فیستولها میتوانند عفونی شده و باعث تشکیل آبسه شوند. برای درمان فیستولهای عفونی از برنامههای درمانی استفاده میشوند، ولی اغلب لازم است جراحی صورت پذیرد.
چه داروهایی برای بیماری کرون در دسترس هستند؟ حتی اگر درمانقطعی برای بیماری کرون وجود نداشته باشد، داروهای متعددی وجود دارند که میتوانند به کنترل علائم التهاب مثل درد شکمی، اسهال و خونریزی از مقعد کمک کنند. درمان بیمار به مکان و شدت بیماری و به عوارض و پاسخ بیمار به درمانهای قبلی بستگی خواهد داشت.
سالیسیلاتها یا داروهای ضدالتهاب: اغلب به عنوان اولین خط درمانی بوده و این داروها به کنترل التهاب کمک میکنند. عوارض جانبی این داروها شامل تهوع، استفراغ، اسهال، سوزش سردل و سردرد هستند.
کورتیکواستروئیدها: در بیماران مبتلا به بیماری کرون، کورتیکواستروئیدها (یاکورتونها) نتایج بسیار مفیدی دارند. داروها اغلب در ابتدا که بیماری شدیدترین وضعیت خود را دارد، در دوزهای زیاد تجویز میشوند و بعد، وقتی علائم تحت کنترل قرار گرفتند، از دوز آنها کاسته میشود. این داروها ممکن است سبب عوارض جانبی چون افزایش وزن، جوش، موهای صورت، افزایش فشارخون، دیابت، تغییرات خلق و خو، از دست دادن توده استخوانی (پوکی استخوان) و افزایش شانس عفونت شوند.
ایمونومادولاتور: ایمونومادولاتورها یا عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی واکنش ایمنی را که سبب ایجاد التهاب میشود، متوقف میکند. عوارض جانبی رایج آنها شامل تهوع، استفراغ و اسهال و همچنین کاهش قابلیت دفاع در برابر عفونت هستند.درمانهای بیولوژیک :برخی از بیماران ممکن است نیاز به داروهایی داشته باشند که پروتئینهای ویژه را در سیستم ایمنی بدن، هدف قرار داده و در کنترل و ایجاد التهاب کمک کنند. عامل نکروز تومور (TNF) میتواند سبب شود سیستم ایمنی شما به بافت سالم در بدنتان حمله کند و سبب التهاب و صدمه به آنها شود. داروهای حاوی عامل ضدنکروز تومور (Anti-TNF) به عامل نکروز تومور میچسبند و عملکرد آن را متوقف میکنند. توقف عمل عامل نکروز تومور، بیماریهای التهابی روده را معالجه نمیکند، اما ممکن است التهاب ایجاد شده را توسط عامل نکروز تومور در بدن شما کاهش دهد. این عوامل برای درمان بیماری متوسط تا شدید کرون که به درمانهای استاندارد (آمینوسالیسیلاتها، کورتیکواستروئیدها یا سرکوبکنندههای ایمنی) پاسخ نمیدهند و همچنین برای درمان فیستول باز استفاده میشوند.