دندانپزشکی و دندانسازی در ایران تا زمان ناصرالدینشاه قاجار بهعنوان یک حرفه تخصصی مطرح نبود تا اینکه وی در سفر دوم خود به فرنگ اولین متخصص دندانپزشک و دندانساز را به ایران آورد.
دندانپزشکی و کشیدن دندان در ایران نیز مانند دیگر کشورها در ابتدا به دست دلاکها انجام میگرفت که علاوه بر این به شکستهبندی، حجامت و بعضاً آرایش گری نیز میپرداختند. روندی که تا عصر ناصرالدینشاه قاجار ادامه داشت.
عبدالله مستوفی در کتاب خود درباره تاریخ اجتماعی واداری عصر قاجار با اشاره به نبود دندانساز و دندانپزشک در ایران مینویسد:
«دندانسازی در ایران هیچ نبود. اطبا به معالجه لثه میپرداختند و اگر حاجتی به دندانکشی پیدا میشد به دستور طبیب، سلمانیها، به این کار میپرداختند. ناصرالدینشاه در سفر دوم خود به فرنگ، یک نفر دندانساز هم به ایران آورد و پس از چندی دکتر هبنت جانشین او شد. ولی عامه مردم، هنوز به گذاشتن دندان عاریه عادت نداشتند و حتی از اعیان هم کسی رجوعی به این دکتر نمیکرد. سلمانیها همچنان به دندانکشی خود مشغول و با کلبتین های ساخت اصفهان کار خود را بدون هیچ تزریقی انجام میدادند و بعضی از آنها واقعاً زبردست بودند.»
دندانپزشک یا آرایشگر
بعد از دکتر هبنث که به علت کهولت سن ایران را ترک میکند دندانپزشک دیگری به نام موسیو پلو در سال 1286 قمری به استخدام دولت درمیآید و دندانپزشک مخصوص ناصرالدینشاه میشود.
خبر ورود دندانپزشک جدید به ایران در شماره 636 روزنامه دولت علیه ایران بدین ترتیب منتشر میشود:
«موسیو پلو که یکی از صاحب صنعتان دولت فرانسه است، روز بیستم شهر رجب وارد دارالخلافه گشته مصمم به شغل رفع مرض دهان و درد دندان است. حکیم مذکور، دندان که درد میکند بدون اذیت بیرون میآورد و در عوض دندان مصنوعی تازه میگذارد که هیچکس تمیز نمیدهد که این دندان مصنوعی است. هر دندانی که سیاه شده باشد یا زنگزده باشد پاک میکند و دندانی که کرمخورده باشد رفع کرمخوردگی میکند که ابداً دیگر کرم نزند و هر دهانی که بدبو باشد معالجه میکند و دندان جفتی که رویهم افتاده باشد جدا میکند و دندان اگر کج باشد راست مینماید و در پاریس به جهت این شغل نشانهای افتخار متعدد به او دادهاند.
منزل او در بیرون دروازه دولت پهلوی خانه خلیفه فرنگی است. کتابچه نیز در علم و هنر خود نوشته و صورت وشکل شخص بیدندان و با دندان را نموده و در وقت آمدن به ایران در استامبول طبع کرده و مجانی به معارف و اعیانی که روزنامه دارند داده میشود.
اما یکی از معدود عکسهای برجایمانده از دندانپزشک مخصوص ناصرالدینشاه از آنتوان سوریوگین عکاس معروف است که در آن عکس تا مدتها بهعنوان آرایشگر شاه آنهم در حال آرایش سبیل شاه مطرح بود تا اینکه دکتر رفیع طی مقالهای در نشریه انجمن دندانپزشکی ایران به بررسی این عکس پرداخته و فرد مذکور را در حال معاینه دندان ناصرالدینشاه معرفی کرد. با توجه به سن و سال این دندانپزشک احتمالاً وی کافیه موسیو پلو سومین دندانپزشک وارداتی دربار است.
پس از تاسیس دارالفنون به همت امیرکبیر و در سال 1228، رشته پزشکی نیز در کنار دیگر علوم در این مدرسه تدریس شد. دارالفنون اولین مدرسه دولتی ایران بود که به کمک استادان اروپایی آموزش رشتههای مختلف در آن آغاز شد. رشته پزشکی دارالفنون قبل از تاسیس دانشگاه تهران تنها مرکز آموزش طبابت در ایران بود.
باگذشت حدود 50 سال در 1290 شمسی پرداختن به حرفههای طبابت، داروسازی و دندانسازی بهصورت یک حرفهی مجزا درآمد که ارائه پروانه طبابت نیز تحت نظر وزارت معارف صادر میشد.