«پیتر هارگروس»، در یک پروژه عکاسی از آخرین غذای سفارش داده شده از سوی 12 محکوم به اعدام، عکاسی کرده است. او درباره هدفش از این کار گفته است: «من در این پروژه محکومان به اعدام را مانند مردم عادی دیدهام، نه مانند یک عدد که شمارههای شناسایی زندانیان است. آدمهایی عادی که در آخرین غذای خود به دنبال شادی کوچکی هستند.» این عکسها به شکل عجیبی غمناک هستند و میشود در آنها، رد دستهایی را پیدا کرد که آخرین لقمهها را بر دهان برده است. لقمههایی که شاید آخرین اتصال با دنیای زندهها باشد. هارگروس همچنین میگوید: «با این کار نمیخواستم جرم آنها را کماهمیت نشان بدهم، فقط میخواستم با این عکسها و بر اساس آخرین غذایی که این محکومان خواستهاند، چیزی ناشناخته از درونشان را نشان بدهم.»