سلاحهای شیمیایی آثار کوتاهمدت و دراز مدت دارد. آثار کوتاهمدت مانند آثاری که روی سیستمهای مختلف بدن بر جای میگذارد اعم از تاثیرات ریوی، گوارشی، پوستی، اعصاب و روان. استفاده از سلاحهای شیمیایی در یک منطقه میتواند 40 الی 50 سال تاثیرات خود را حفظ کند. سلاحهای شیمیایی حتی برخی از آثار خود بر بدن افراد را پس از 20 سال آشکار میکنند. اگر دوز ابتدایی در سلاحهای شیمیایی بسیار بالا نباشد، معمولاً پس از 15 الی 20 سال آثار خود را آشکار میکند، ازجمله آثار ریوی، تنگی نفس، مشکلات پوستی و مشکلات چشم درزمینه قرنیه، شبکیه و سایر حساسیتهای چشمی. درزمینه گوارشی نیز میتواند فیستولهای گوارشی داده و جانبازان را در این زمینه درگیر کند و التهابهایی را در دستگاه گوارشی و روده بزرگ ایجاد میکند. مردم یک منطقه نیز مانند سایر افرادی که در معرض سلاحهای شیمیایی قرارگرفتهاند ممکن است درگیر عوارض آن شوند و به همین دلیل مردم منطقهای که در معرض سلاحهای شیمیایی قرار میگیرند، باید از این نظر موردتوجه قرارگرفته و تمهیدات لازم برای آنها اندیشیده شود. در جنگ هشت ساله حملات شیمیایی مصدومان بسیاری بر جای گذاشت که بسیاری از آنان هنوز به عوارض و بیماریهای ناشی استفاده از سلاحهای شیمیایی مبتلا هستند. برای جانبازان عزیز ما مراقبتهای لازم انجام میشود و مراکزی لازم برای این جانبازان ایجاد شده است تا کسانی که در معرض سلاحهای شیمیایی قرارگرفتهاند، مورد بررسیهای لازم قرار بگیرد، برای مثال بیمارستان بقیه الله اعظم به جانبازان شیمیایی به خوبی خدمات لازم را ارائه میکند. این بیماران باید حتماً تحت نظر باشد و با خدماتی که به آنها ارائه میشود، میتوان طول عمر آنها را افزایش داد. من هم در تاریخ 25/12/66 که در منطقه حلبچه در زمان عملیات بیتالمقدس چهار که در اطراف سد دربندی خان بود، از سلاحهای شیمیایی استفادهشده بود در معرض گاز شیمیایی قرار گرفتم. ما چون در منطقهای بهشدت آلوده بودیم وقتیکه همزمان بچهها به پشت جبههها برگشتند مشکلات تنفسی داشتند و سرفه میکردند که اقدامات لازم برای آنها انجام شد. برخی هم مانند من در همان زمان درگیر نشدند اما بعدها اثرات گازهای شیمیایی، آشکار شد. حال ما میبینیم که داعش نیز از سلاحهای شیمیایی استفاده میکند که خطری برای ایران، منطقه و جهان است و جامعه جهانی باید متوجه باشد که استفاده داعش از سلاحهای شیمیایی میتواند دامن آنها را نیز بگیرد.