الیور ساکس، نورولوژیست و پژوهشگر انگلیسی که پژوهشهایش درباره شگفتیهای مغز انسان را در کتابهایی مانند «بیداری» گردآورده بود، در سن 82سالگی درگذشت.
به گفته کیت ادگار، دستیارش، او روز یکشنبه در خانهاش در نیویورک فوت کرد. ساکس ماه فوریه اعلام کرده بود که به نوعی نادر از سرطان چشم مبتلاست که به کبدش سرایت کرده است.
این نورولوژیست از چشم یک نویسنده به برخی از بیمارانش نگاه میکرد و دوست داشت دریابد عملکرد مغز انسانها چگونه است.
کتاب او به نام «بیداری» داستان بیمارانی بود که سالها بدون کمک و در سکون زندگی میکنند.
براساس این کتاب فیلمی با بازی رابین ویلیامز ساخته شد که سال 1990 نامزد جایزه اسکار بود.
الیور ساکس سال 1933 در شهر لندن به دنیا آمد. مادر و پدرش هر دو پزشک بودند. مادرش یکی از نخستین جراحان زن در انگلستان بود. الیور در دوره نوجوانی یک شیمیدان آماتور باهوش بود.
بعدها وارد دانشگاه آکسفورد شد و سال 1954 مدرک کارشناسیاش را در رشته فیزیولوژی و زیستشناسی گرفت. به آمریکا رفت و استادیار عصبشناس کالج پزشکی آلبرت انیشتین شد و دکترای افتخاری به او دادند.
ساکس بیشتر به چهره ادبیاش معروف بود. کتاب «مردی که همسرش را با کلاهش اشتباه میگرفت»، شهرت جهانی دارد.
ساکس که با بیماریهای عجیب و غریب زیادی سروکار داشت، معتقد بود نحوه مقابله با مشکلات روحی در انسانها بسیار شگفتانگیز است. در این کتاب هم ساکس تلاش کرده بود نشان دهد تمایل به بقا و زنده ماندن در وجود ما از هر چیز دیگری قدرتمندتر است.
«بانوی بیبدن» تنها کتاب ساکس است که به فارسی ترجمه شده است. در این کتابِ غریب ساکس توضیح میدهد وقتی بخشهایی از مغز ما که اصلا خبر نداریم وجود دارد، عیب و ایراد پیدا کند چه بلایی سرمان میآید. این نویسنده، قوای اعجاببرانگیز ذهنمان را نشانمان میدهد و اینکه تا چه اندازه مهم است که این قوا با ظرافت تمام در تعادل باشند.
این کتاب برای همه کسانی نوشته شده،که هرازگاهی درد جستوجوی هویت را چشیدهاند و حس کردهاند که چقدر ساده میشود این هویت را در لحظاتی خاص از دست داد. این کتاب پر از شگفتی است و خواننده را شگفتزده میکند.