این توصیهها مربوط به چگونگی درمان بارت ازوفاگوس بدون دیسپلازی، با دیسپلازی نامعین و دیسپلازی با درجه کم است.
در دستورالعملهای منتشر شده از مجامع علمی گاستروانترولوژی آمریکا و بریتانیا، بر توصیههای درمانی دیسپلازی با درجه کم (LGD) و دیسپلازی با درجه بالا (HGD) در بارت ازوفاگوس تاکید خاصی شده است. البته آنها تاحدودی به روز هستند و شاید قابل تعمیم به جمعیت عمومی در سراسر دنیا نباشد.
یک گروه متخصص بینالمللی بهتازگی توصیههای مبتنی بر شواهدی را در درمان بارت ازوفاگوس بدون دیسپلازی، نامعین برای دیسپلازی (IND) و دیسپلازی با درجه کم (LGD) منتشر کرده است. در زیر، نکات کلیدی این گایدلاین آمده است.
توصیههای قوی، شواهد با کیفیت متوسط:
برای ضایعات قابل مشاهده در بارت ازوفاگوس بدون دیسپلازی، IND یا LGD، رزکسیون از راه اندوسکوپیک را انجام دهید. در دیسپلازی با درجه بالا (HGD) یا آدنوکارسینوم مری، پیگیری با ریشهکنی و قطع آن را به کار گیرید.
توصیههای مشروط، شواهد با کیفیت پائین:
تعداد دو یا بیشتر پاتولوژیست متخصص در گاسترواینتستینال باید یافتههای دیسپلازی را تایید کنند.
غربالگری اندوسکوپیک را برای بارت ازوفاگوس (و برای ارزیابی دیسپلازی) در مردان بیشتر از 60 سال که مبتلا به علایم بیماری رفلاکس معدی ـ مروی بوده و این وضعیت حداقل 10 سال و بیشتر طول کشیده، در نظر داشته باشید.
از اندوسکوپی با کیفیت بالا با بیوپسیهای هدف قرار داده شده (غیراستاندارد، 4 ربع) تنها در مراکز ویژه استفاده کنید.
اگر نظارت برای بارت ازوفاگوس بدون دیسپلازی انجام میشود، باید تنها در بیماران با خصوصیات خطر بالا (سن 50 سال و بالاتر، جنس مذکر، طول بارت ازوفاگوس زیاد باشد، چاقی مرکزی) مدنظر قرار گیرد. همچنین باید بمیارانی را که امید به زندگی آنها کمتر از 5 سال است، از این پیگیری خارج کرد و باید ablatio- را نیز درنظر نداشت.
در LGD ثابت شده، نظارت جدی (با دوره 6 تا 12 ماه) را تا بدست آمدن دو دوره متوالی نتیجهگیری منفی در ارزیابیها ادامه دهید، سپس به نظارت روتین بازگردید.
برای بیماران با LGD ثابت شده که خصوصیات پرخطری را هم یدک میکشند، درمان ablative را پیشنهاد کنید.
برای IND ثابت شده، بیوپسی را هر 1 سال یکبار تکرار کرده و درمان ساپرس کردن اسید معده (عموما با یک مهارکننده پمپ پروتون) را افزایش دهید. جراحی ضد رفلاکس برای پیشگیری از سرطان در بارت ازوفاگوس توصیه نمیشود.
بیانیه تاییدی:
عوامل خطر پیشرفت بارت ازوفاگوس به سوی دیسپلازی یا سرطان عبارتند از چاقی مرکزی، جنس مذکر و طول بیشتر بارت ازوفاگوس.
Medscape