سپید: سازمان غذا و داروی آمریکا، درخواست بررسی ثبت داروی جدید برای محصول تحقیقاتی با نام لیفیتگراست (Lifitegrast) در درمان علائم خشکی چشم در بزرگسالان را قبول کرده است. شرکت تولیدکننده این دارو با نام شایر، این درخواست را مجددا و پس از دریافت پاسخ اولیه این سازمان در اکتبر 2015 ارائه کرده است. این درخواست ثبت براساس نتایج به دست آمده از مطالعه فاز3 با نام3-OPUS، روی ایمنی و اثربخشی لیفیتگراست در بهبود علائم بیماری ارائه شده بود. فیلیپ ویکرز، سرپرست بخش تحقیق و توسعه محصول شرکت شایر میگوید: «درخواست مجددا بررسی ثبت داروی جدید لیفیتگراست، با اطلاعات به دست آمده از 5مطالعه بالینی با شرکت بیش از 2500 بیمار به دست آمده است و در نتیجه، بزرگترین مطالعه انجام شده روی بیماری خشکی چشم تاکنون است.» درخواست جدید شامل اطلاعات حاصل از یک مطالعه فاز2 و 3 مطالعه فاز3 روی ایمنی و اثربخشی این دارو و یک مطالعه فاز3 با نام (SONATA) روی عوارض درازمدت آن است. سازمان غذا و داروی آمریکا تا 30روز پس از قبول این درخواست مهلت دارد که به بررسی اطلاعات ارائه شده پرداخته و نتیجه نهایی را اعلام کند. لیفیتگراست به آنتی ژن اینتگرین (LFA1) -که پروتئینی روی سطح سلول است-متصل شده و از تشکیل لیگاند و اتصال LFA1 به ICAM1 جلوگیری میکند. ICAM1 در بافت قرنیه و ملتحمه مبتلایان به خشکی چشم بیش از حد بارز میشود. تداخل LFA-1/ICAM-1 موجب تشکیل یک سیناپس ایمونولوژیک و در نتیجه فعالسازی سلولT و مهاجرت آنها به بافتهای بدن میشود. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده که لیفیتگراست موجب مهار اتصال سلولT به ICAM1 شده و از ترشح سایتوکینهای التهابی کلیدی نظیر اینترفرون گاما، اینترلوکین2 جلوگیری میکند. همچنین، موجب مهار سایر سایتوکینهای پیش التهابی نظیر اینترلوکین 1 آلفا، اینترلوکین 1 بتا، اینترلوکین 2، اینترلوکین4، اینترلوکین5 و اینترلوکین13 که همگی با خشکی چشم مرتبط دانسته شدهاند میشود. خشکی چشم، یک بیماری چندعاملی است. این بیماری براساس علائمی نظیر خشکی چشم، احساس ناراحتی در چشم، اشکریزش، سوزش چشم و تاری دید تشخیص داده میشود و برخی از نشانههای آن نیز توسط پزشک متخصص در معاینه چشم مشخص میشود (مثلا با آزمون چشمی شیرمر). از گذشته، سن و جنسیت از جمله عوامل دخیل در ایجاد بیماری خشکی چشم به شمار میرفتند در حالی که عوامل امروزی نظیر ساعات طولانی کار با مانیتور، استفاده از لنزهای تماسی، کارتاراکت و جراحیهای چشمی از جمله دیگر عوامل هستند.